Bu kurguda argo, küfür ve yetişkin içerik barındıran sahneler bulunmaktadır. ●○●○● "Beni sokmaya çalıştığın kalıpta olmadığımı sen de ben de gayet iyi biliyoruz." Ne kast ettiğini gayet net anlamıştım sanırım. Ona sürekli abi dememi kast ediyordu. "Üstelik ben de seni uzun süredir o kalıpta görmüyorken," gözlerimin tam içine bakarken kısık sesle tamamladı cümlesini. "Birbirimizi kandırmanın alemi yok." Bir elini başımın yanındaki duvara yaslayıp iyice sokuldu bedenime. "Ya sen yanlış görüyorsan, ben seni tam olarak o kalıpta görüyorsam?" Yüzünü boyun girintime yaklaştırmasıyla elini yaslamadığı taraftan duvar ile arasından çıkmak için hamle yaptım. Diğer elini de duvara koyarak engel oldu bana. "Senin aksine bedenin o kadar dürüst ki Betül, inkar etmelerinin hiçbir önemi yok artık." Ellerimin her ikisini de ince gömleğin altındaki sert bedenine bastırarak kendimden uzaklaştırmaya çalıştım. Milim kıpırdamadı tabi ki. "Yanlış görmüşsündür." Başını boyun girintimden çıkardı. Dudaklarını aniden anlıma bastırdığında şok içinde kaldım öylece. Ani hareketiyle kapanan gözlerimi bir süre sonra dudaklarını anlımdan çekse de açmadım. "İnkar etmekte serbestsin Betül ama ben az önce adımın yazılı olduğu yere dudaklarımı bastırdım," demesiyle daha sıkı kapadım gözlerimi. Sonra beni öylece bırakarak koridorun sonundaki odasına girdi, gözlerimi açmasam da uzaklaşan bedeninden ve kapı sesinden anladım. Elimi anlımda gezdirirken şapşal gibi gülümsedim kendi kendime. Annem hep kaderimizin avuç içimizde yazdığını, alnımızda da kaderimizdeki adamın adının yazılı olduğunu söylerdi. ○●○●○● #Genelkurgu 5# 24 Temmuz #Romantizm 5# 15 Ağustos #Aşk 4# 11 Ekim #Gençkurgu 5# 21 Ekim #Mizah 1# 27 Ocak

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

İLK KEZ BİRİNE BU KADAR BAĞLANMIŞ BİR KIZ UZAY.. SEVMEKTEN DAHA DOĞRUSU SEVİPTE SEVİLMEMEKTEN KORKAN BİR ÇOCUK BATUHAN.. TEK KALP İLE BAŞLAYAN KALP İLERİ DE ÇİFT KALP OLACAK MIYDI Kİ ?

Mitolojik yaratıkların günümüzde de olduğunu hiç düşünmüş müydünüz? Peki mitolojik yaratıkları görememe sebebimiz gözümüzü kapatan bir perdeyse? Mitolojik yaratıkları gördüğünü söylediği için ailesi tarafından doktora götürülen Alya gözünde perde olmayan insanların gittiği gizli bir kampa götürüldüğünde kampı koruyan çember hasar görürse ne olur? Neler olduğunu anlamayan kamp görevlileri Alya'yı Olimpos'a göndermek için kamptan dışarı çıkarttıklarında Alya, seneler önce tanrılara karşı yenilen titanların intikamının en önemli anahtarı olduğunu öğreniyor. Olimpos yolunda yanındaki yoldaşları ile birçok engel ile karşılaşan Alya'nın çember kırılana dek zamanı var. Çember kırılmadan Olimpos'a gidip sorunu çözemezse kamptaki herkes tehlikeye girer.

❝Benim şeytanlarım iyiliğe içiyor. Çünkü dünyam alt üst. Tanrı'yı gördün mü? Son zamanlarda aramız bozuk. Görürsen selamımı söyle ona. Bence onun da kafası karışık. Biliyorum, bir günahkarım artık. Ya da sadece aşık.❞ KARGALAR SERİSİ; AHVEB, EDİN ve KASIRGAYA KANAN SAKA kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın illa ki spoi yiyeceksinizdir. İstediğiniz kitaptan başlayabilirsiniz.

Göz göze geldiğin o minicik anda bu denli hızlı nasıl çarpabilir bir kalp... Bir koku bir insana nasıl bu kadar hayat verebilir. Kalbinin tüm hücrelerini nasıl bir kaç saniyede kaplayabilir? Tek cümlesiyle beni göklere çıkartan o dudakları nasıl beni tek bir cümleyle yerle bir edebilir?! Yaşamak için bir kalbe, savaşmak için bir Efgan'a ihtiyacım vardi. Efgan'ın kalbi Dilhun'la, Dilhun'un savaşı Efgan'laydı...

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

!!önemli!! Kitapta çok sürmeyen küçük çaplı şiddet ögeleri yer almakta , maalesef olmak zorundaydı , uzun sürmüyor psikolojik kayıp bunu sunar ama unutmayın. Bu kitap yalanın kitabı her şey gerçek değil. Yaraların , yalanların , aldatılışların kitabı ⚜ 🕸🕸 Öz ailesinden bir intikama kurban giden , koparılan bir genç kız.... Asel Korhan Kendi ailesinin kurduğu komployla Bataklığın hakimi oldu. Arem Yiğiter namı değer Batak... Yalansız sandığı toz pembe bir hayatta bulunduğu şikayet sonucu beyaz hayatının lekeleriyle tanışan Asel Korhan. Şikayette bulunduğu adam Arem Yiğiter'se... Kader onlara bir hastane koridorunda göz göze geldikleri an oynuna başlamıştı. Ya da oyunu ikisi başlatmıştı. Yaralı iki insan. Aşktan yaralanmış , yalandan nasibini almış aldatılmış iki insan. Birbirlerine hem yara açacak hem de sarabilecek mi? Onların hikayesi bir Kağıt Parçasına imza atarak başladı. Ve Kağıt parçaları peşlerinden hiç ayrılmadı. Parçalar doğruyu , gerçeği , acıyı getirdi. 🕸🕸 "Arem" dedim... Bu soruyu neden sordum bilmiyorum ama. Birbirimizin hayatını hep yaralayacağımızı biliyorum. "Efendim toprak gözlü"dedi. "Farklı hayatlarda ya da ne biliyim farklı şekillerde tanışsaydık bizim bir şansımız olur muydu?"dedim. "Olmazdı" dedi. "Ben bu hayatta tek bir kişiyi sevdim" "O şuan evli" dedim. "Evet öyle olsa bile" dedi "Keşke o da yaşasaydı da evli olsaydı onunla" dedim. "Çünkü bu acı fazla ağır geliyor" "Bizden olmaz bu yaralarda bizi bırakmaz" "Evet" dedi. "Benim yârim olamazsın. Bende senin. Ama bir başkasının da olamazsın artık" "Doğru. Kimsenin yâri olamam. Kimsede olamaz. Benim yüreğim o. Bir başkasına da körüm" dedim. "Biz yaradan başka olamayız birbirimize. Bir insan bir insanın hem

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."