Yokluğun oldu yine kıyametim... Varlığın hisedilmeyecek kadar yok, Yokluğunla sınar oldun beni... Zaman geçip gider oldu... Sen bir selamı eksik eder oldun... Bütün kelamlar yine yokluğuna işaret, Bütün gözyaşları gidipte dönmedin yollara şahit... İçim sen sen diye ağlarken Bunu anlamaman ne kadar acı... Okuduğunuz her satırda kendinizi bulmanız dileğiyle... ~Tuğba ~

Dün yine özledim diye ağladı gökyüzü..

ama bu çürümüş bedenin altında yaşattığım umutları bilmiyorsunuz

Ay göğe yükselirken tüm duygular yeryüzüne damlayacak. Tek tek toplayacağız onları, avucumuzun içine alacağız. Gözlerini kapat, diyeceğim, sen gözlerini kapattığında dudağının kenarından öpüp sevgi duygusunu serpiştireceğim yüzüne. Yüzünde parıldayan sevgi parçacıkları, içerisine tutkuyu da katıp karmaşıklaşacak; aşk olacak. Ay'ın fısıldadığı cümleler kulağımıza dolarken kelimelere beraber anlam yükleyeceğiz. Mutluluk duygusu da sevgiye karıştığında kalbimiz Ay'a yükselecek. Biz huzurla gökyüzünü izlerken, kalbimiz tamamen Ay'a ait olacak. Ay, hislerimizin en büyük şahididir.

Ben,"Senin Adın Yanlızlık" dedim. İnsanlar yazım yanlışı var dedi. Oysa bilmediler ki orada bir yazım yanlışından çok yaşam yanlışı olduğunu. ------------- Ölü bir adam gülmez sevdiğim, hele de eksikse, eksik bırakılıp yalnızlaştırılmışsa. İyi okumalar. Not:Alıntı yaptığınızda altına adımı yazarsanız sevinirim. Kapak tasarımı için; Zeynep Can'a teşekkürler.