He smirked, knowing he was on the winning side. "So it's a done deal for three months?" He raised his eyebrows, putting his hand forth for a handshake. I looked at the long fingers and perfectly aligned nails and then at his patient face. Sighing to myself I my own hand into his and ignored the tingles that flowed through every nerve as his fingers curled around my hand and shook it lightly. "Yeah three months." "Goodnight then." He winked, removing his hand from mine and turned to walk away. "Hey wait!" I called out, suddenly remembering something. "You don't have my number." "What makes you think that? I have my ways Smith." And with one last wink I saw him take a turn and disappear from my sight. I let out a long breath, leaning on the nearby wall. Looks like I just made a deal with the Devil. * A sarcastic girl, a cocky guy. Throw in some mystery, murder, filthy jokes, wonderful friends, tons of kisses, secrets, surprises, eye-rolls and a killer on run. And you have got yourself a story never read before. *** So grab a cup of hot chocolate, some chips and a warm blanket and get ready to laugh, cry and bite your lip in anticipation. Enjoy!! (#7 in Mystery/Thriller)

Renee Delilah Parker would describe herself in three words: crazy, ambitious, and fun. She's not your average girl; she gets into trouble at school, doesn't do what her parents ask of her, and likes to sneak out at nights. She can't wait for high school to end so she can pursue her favorite hobby: dancing. Niall Horan is a troublemaker who happens to hate her. He would describe Renee in three words: selfish, spoiled, and annoying. The two of them have never been able to stand each other, ever since Rey moved to a public school 3 years ago. All they have to do is get through their last year of school without killing each other before they will finally get their freedom. But that could be a little tough, since they're stubborn, tough, and strong-willed. Their differences may collide, but at the same time, they sort of complete each other. Too bad hate is much more powerful than love. Or is it?

„Bo ty jesteś powodem, dla którego wciąż oddycham". Czy w końcu powiesz to oczekiwanie "Tak"? Jeżeli swojego wybranka unikasz jak ognia. Dalszy ciąg zwariowanej historii Sophie Rose Winter, która mimo dojrzałego wieku nadal popełnia głupie błędy. Czy młodzieńcze zauroczenie, przebudzi się po paru latach? Tego nikt nie jest pewien. Druga część (Nie) Kocham Cię. Okej? Jeżeli nie czytałeś zapraszam do lektury, bo mogę zapewnić, że możesz się pogubić. Najszybciej znaleźć ją możesz na moim profilu.

Periden House to nie dom jak każdy inny. W jego zakamarkach kryją się ból i wspomnienia powracające każdego dnia. To miejsce dla osób niebezpiecznych dla otoczenia, przestępców ale też nastolatków, na których wydarzenia z przeszłości odbiły trwały ślad. Inaczej,prawdziwa mieszanka wybuchowa. Jedną z nich jest Madeline Powell. Tajemnicza, cicha i nieco sarkastyczna dziewczyna, która nie może poradzić sobie z wydarzeniami z nocy 2 lutego. Jaki wpływ na nią będzie miało nagłe pojawienie się Nialla Horana? Z pozoru uroczego chłopca, syna cenionego lekarza? Każdy z nich ma wspomnienia, które wolałby zachować dla siebie. Każdy ma tajemnice, których nie powinien wyjawić. Lecz... oboje zaczynają to czuć. Co jeszcze znajduje się w murach tego miejsca? #168 w fanfiction 07.09. 2017 #296 w fanfiction 30.09. 2017 #1 dla nastolatków 12.04.2019 #27 w fanfiction 27.04.2019

Wszyscy mamy tajemnice.. Czasami są tak wielkie, że sami stajemy się jedną z nich. Żyjemy w bezpiecznym kokonie fałszu i kłamstwa. A co, jeśli nagle pojawi się ktoś, kto zechce obnażyć cię z tajemnic? Opowiadanie zawiera wulgaryzmy i sceny +18, a także można znaleźć śladowe ilości orzeszków ziemnych, żelków i fangirlu.

Byłam dla niego kimś innym niż dla reszty świata. Pokazałam mu tę część siebie, której nie poznał nikt. Spędzałam z nim tą porę dnia, jaką przez całe moje życie dane było mi spędzać tylko ze sobą samą. On był dla mnie kimś obcym, a jednocześnie przynosił spokój o poranku. Patrzył na mnie w taki sposób, że byłam skłonna mu wybaczyć każdy błąd. A potem potraktował mnie jak wszystkich. A moze znacznie gorzej. Praca została wyróżniona w Konkursie literackim „Splątane nici" [2019] organizowanym przez @glnozyce.

#GetYouPL ... "To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia."

Książka dostępna w sprzedaży. Link na moim profilu ❤️ Czasami jesteśmy tak poturbowani przez życie, że nie widzimy szansy na wyzdrowienie. Ludzie nas krzywdzą. Nieustannie. Ranią i testują, aż zepchną na skraj wytrzymałości. Część osób znajduje w sobie siłę, by przetrwać, ale nie każdemu się to udaje. Ja byłam gdzieś pomiędzy i stałam na krawędzi - o krok od upadku. I wtedy pojawił się Will - troskliwy i uparty psycholog. Wierzył we mnie, bardziej niż na to zasługiwałam. Odtrącenie go miało być proste. W końcu od lat odpychałam od siebie wszystkich wokół. Problem w tym, że uczucia bywają przewrotne i nigdy nie podporządkowują się naszej woli. Miałam dwa wyjścia: nadal pogrążać się w bólu i trwać w nim na zawsze albo zaufać Willowi. Obie możliwości były równie ryzykowne. Czy potrzaskane na kawałki serce da się skutecznie skleić? Powyższy opis pochodzi od wydawcy. *** Mimo wydania, rozdziały pozostają na Wattpadzie. Wersja papierowa różni się jednak od pierwowzoru.

(Opowiadanie napisane w 2014-2015 roku w celach humorystycznych, nie popieram w żaden sposób zachowań bohaterów). Gdy Michael wraca na wakacje do domu, ma nadzieje, że spędzi ten czas ze swoją rodziną, odpoczywając i niczym się nie przejmując. Jedyne co go nie cieszy, to fakt, że będzie musiał poznać nowego chłopaka swojej siostry, do którego od początku jest negatywnie nastawiony. Okazuje się, że ma rację, gdy od razu po pierwszym spotkaniu, odczuwa do niego wielką niechęć, ale co jeśli w końcu polubi go aż za bardzo? Luke jest dla niego jak narkotyk, którego nie może sobie odmówić, mimo tego że przecież jest chłopakiem jego siostry. "I don't care if loneliness kills me, I don't wanna love somebody else". (Nie obchodzi mnie, czy samotność mnie zabije, nie chcę kochać nikogo innego).

-A ty to kto? - Zapytała moja przyjaciółka bez jakichkolwiek emocji. Serio? Przecież, to ona zawsze piszczała na widok przystojnych chłopaków, nie ja. -Jestem Jake, prowadzę dziś waszą grupę. - Wyjaśnił. -Jak na razie jesteśmy tylko my dwie. Uśmiechnął się, a moje nogi dosłownie stały się galaretką. Myślałam, że zaraz się przewrócę. Co się ze mną ulicha działo? Trzepnął mnie piorun czy doznałam udaru mózgu? -Widać że, to wasz pierwszy raz. - Odpowiedział, otwierając drzwi. Boże, czy tylko mi brzmiało to na jakiś chory podtekst? 03.05.2018r. - 3 miejsce w romans ❤. Dziękuję ;*.