EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Mum Işığı serisinin ikinci kitabıdır. Çağrı ile geçmişini öğrenen Pelin için gerçek kimliğiyle yüzleşme zamanı gelmiştir. Ve elbette bu yüzleşme bir seçimi de beraberinde getirmektedir: gitmek ya da kalmak. Çağrı'nın yokluğuyla Pelin eski savunmasız haline dönmüştür. Yaz için planladığı geçici Almanya seyahati Bulut'u rahatsız ederken Pelin kendisini hiç ummadığı bir durumun içinde bulacaktır.  Çünkü alacağı karar onu bekleyen büyük seçimden önce sadece ufak bir adımdır. Yolun sonunda hep kaçtığı o soruyla yüzleşecektir. Aşk mı; güven mi?

Pelin İzmir'de yaşayan yarı Alman yarı Türk bir kızdır. Dedesiyle büyümüş, ne intihar eden annesini ne de Alman babasını tanıyabilmiştir. Bir gün başarısının fark edilmesiyle İstanbul'daki saygın liselerden birinden burs kazanır ve hayatı değişir. Kendisini Bulut Tekin'in karanlığına çekilirken bulduğunda bir şeylerin yolunda gitmeyeceği en başından bellidir. Çağrı'nın ortaya çıkışı belki de bu zincirin bir başlangıcıdır. Aynı zamanda habersiz olduğu geçmişinin.

Beni tanıyan herkes, şu hayatta tahammül edemediğim iki şeyin karanlık ve uykusuzluk olduğunu bilir. Geceleri karanlık fobim yüzünden ışıkları açık bırakarak uyurum ve kendi isteğim dışında uyandırılmaktan nefret ederim tahmin edebileceğiniz üzere... İşte tam da sıradan bir gecede, sıradan bir rüya görürken telefonuma gelen mesaj sesiyle rüyalar aleminden kopmak zorunda kaldım. Fakat beni uyandıran mesajı atan bu insan, ailemden ya da arkadaşlarımdan biri değildi. "X KİŞİSİ..." ~ Mizah içinde #2 - 22.03.2017 Mizah içinde #5 - 18.03.2017 Mizah içinde #11 - 13.03.2017

Biri babası için, birisi arkadaşı için bu teklifi kabul etti. Onlar birbirlerinin en yakın arkadaşları hatta kankalarıydı. Birbirleriylr ilgili herşeyi biliyorlar. Çok iyi arkadaşlar. Ama hepsi o kadar . Onlar Kankalar. Şimdi ise sadece kendilerinin bildiği bi anlaşmayla evleniyorlar. Onlar yalnızken kankalar ama başkaları varkwn birbirlerini seven evli çift. Peki bunu yapmak o kadar kolay mı. Hem kanka hem karı koca olmak o kadar kolay mı? Peki birbirlerinin bunca yıl fark emedikleri şeyleri fark etmek. Ya da aşık olmak. İtiraf etmek. Mert ve Aslı'nın hikayesi başlıyor. Romantik ve fazlasıyla komik...

'' ben bu eve istemeyerek geldim ve tek suçlu ben değilim . bunu aklına sok . '' nereden geldiğini bilmediğim bir deli cesaretiyle karşımda ki adama meydan okuyordum . uzun boyundan dolayı kafamı kaldırıp ona bakıyordum . yüzü kusursuzdu , koyu kahve gözleri sinirle harmanlanmış bir şekilde bana bakarken bir adım geri atmıştım . sinirle ellerini kumral kadifemsi saçlarından geçirmişti . '' bana bak ufaklık benimle konuşurken sesinin tonuna dikkat et ... yoksa ! '' bu ikazından dolayı bir adım daha geri atmıştım fakat duvara toslamıştım ve bu hiç iyi olmamıştı . '' yoksa ne ? '' bana doğru gelip tam önümde durmuştu gözleri dudaklarıma kayarken ne yapacağı konusunda hiç bir fikrim yoktu . gözlerini dudaklarımdan alıp bana dikerken haince sırıtıyordu . '' yoksa ... o kimsenin dokunmadığı dudaklarına kapanırım . '' nutkum tutulmuştu , bunu söylerken erkeksi bariton sesi odada yankılanmıştı . utançla kızarırken , ona meydan okumaya devam ediyordum . '' izin vermem , yapamazsın . ayrıca beni tehdit etme . '' gözlerimi ona diktiğimde alayla gülmüştü . ellerini duvara koyup beni sıkıştırmıştı . ardından haşin gözlerini gözlerime dikip o hayran olduğum bariton sesi yeniden yankılanmıştı . '' ben tehdit etmem , yaparım . '' tam ağzımı açıp bir şey söylemek üzereydim ki dudaklarıma kapanması buna engel olmuştu . onu ittirmeye çalışsam da başarılı olamamıştım . ihtirasla dudaklarımı öperken yanlışlıkla inlemiştim . bu yüz kızartıcı bir durumdu . dudakları profesyonelce alt dudağımı emerken ben karşılık verip vermemekte direniyordum . sonunda geri çekildiğinde nefes nefese kalmıştım ama o normal nefes alıp vermeye devam ediyordu . pislik şey alışkındı tabii. '' ben sana söylemiştim MERVE CİHANGİR ben asla tehdit etmem . YAPARIM ! '' // evet sizce bu bir AŞK ÜÇGENİ Mİ ? yoksa cehennem ateşind

×××××× Hayatımda ailemden çok gördüğüm şeyler var. Mesela; Otobüs ve otobüs durağındakiler Mesela; Matamatik hocam. Bu liste uzar gider ama Şuan bir farklılık var ve beynim 'farklı insan' ışıkları veriyor. Otobüs durağında sadece bir kişi var o'da bana bakıyor. E hali ile de bende ona Gülümsediğinde içimdeki o dürtü gülmemi söyledi ama ben sadece; "Ne gülüyorsun lan?" evet bunu dedim. Otobüs durağındaki o yakışıklı çocuğa bunu dedim. Harika! İçimdeki kamyoncu kız yeniden kendini belli etti. Ha birdee mideniz kaldırmaya bilir. Birazcık midesizim de. ×××××× Tüm hakları Lara'nın midesinde saklıdır © Kapak tasarımı için; https://m.facebook.com/fangirlphotoshop/ a teşekkür ederiim :)

Babasının inadına üvey kardeşiyle küçük bir iddia uğruna okuldaki garsonu kendine aşık etmeye karar verdiğinde pişman değildi Ela. Yada o kişinin duygularıyla oynayıp işi nikah masasına kadar uzattığında da. Asla aşka inanmamış yaptıklarında kendini hep haklı bulmuştu. Yıllar sonra kendi ayakları üzerinde durmaya çalışırken ne kadar kötü biri olduğunun farkına varmış düzelmeye çabalamıştı. İki kız arkadaşıyla birlikte kurduğu mütevazi hayatı yeni patronuyla tanışmasıyla darmadağın olacak her şey tersine dönecekti. Geçmişin tozlu sayfalarında unuttuğu fakir garson şimdi kedi fare oyununda güçlü köşeyi kapmış intikam almak için her şeyi yapmaya hazırlanmıştı. Taş kalpli Ela Kaya'nın gerçek aşkı buluşunun hikayesi...