- Musisz być pewnie ta nową pisarką czy jakoś tak - machnął drugą wolną ręką przed swoja twarzą z pewnym siebie uśmiechem. W ogóle nie przypominał tego kolesia, na którego wpadłam jakieś 5 minut temu. Objął mnie delikatnie w pasie, dokładnie skanując moją twarz. Musiałam przyznać, ze ta bliskość za bardzo mi się nie podobała. - Na razie jestem tutaj na stażach, więc tylko się uczę - odparłam z brakiem tej pewności siebie, przez co jego oczy rozbłysły. Chyba to źle wróży. Jego oczy oglądały moje co sprawiało mi kompletny dyskomfort. Czy przypadkowe spotkanie namiesza w życiu obojga młodych ludzi?

Jestem Oktawia Nawałka, tak, tak jestem córką Adama Nawałki czyli inaczej mówiąc trenera reprezentacji Polski w piłce nożnej. Od dziecka uwielbiałem ten sport. Jeździłam z tatą na prawie każdy mecz, a mama.... to dla mnie trudne więc pozwolicie, że pominę? Cóż nie spodziewałam się, że kiedykolwiek znajdę się w jednym miejscu z tyloma znakomitymi piłkarzami, ale również wspaniałymi ludźmi. Jest jeden minus... jedna dziewczyna na czterdziestu facetów, ale i to jakich... Może nie będzie tak źle?

Powinienem ją za to znienawidzić równie mocno tak jak ona nienawidzi mnie, ale nie potrafiłem, a tak cholernie bym tego chciał. Czyżby ja Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro się zakochał?! Nie to nie możliwe, gdyż według moich byłych jestem niezdolny do miłości, której jeszcze z żadną z nich nie doświadczyłem, ale czułem, że ta dziewczyna jest inna i miałem nadzieję, że mi wybaczy. 228 miejsce w Fanfiction - 2017.06.26

Cześć tu znowu ja, wasza Oktawka! Jak wiecie dużo się zmieniło od ostatniego czasu. Zerwanie z Bartkiem bardzo załamał mnie psychicznie, ale u boku mam tatę, którego kocham nad życie, Grześka, który rozumie mówie w 100%. Wiecie nie chcę wam wszystkiego zdradzać, ale powiem wam, że będzie się działo. Trzymajcie kciuki!