Gecenin bir yarısı nereye olduğunu bilmeden saatlerce yürüdüm. Kalbim acıyordu. Beni bu saatte yürüten derdin ne olduğunu kime anlatacaktım? Yüzümde ki yaşları sildim. Sonra bir çıkmaz sokağa girip duvar dibine çöktüm. Neden ben, neden? Bu sorunun cevabı artık önemsizdi. Tıpkı yaşadıklarım gibi Pantolonumun cebinden telefonumu çıkarıp arayacağım kişinin ismini bulup hemen aradım. Bir kaç defa çaldıktan sonra o uykulu sesi duydum. "Mahur Üsteğmen!" "Ben karar verdim komutanım gideceğim " "Doğru bir karar verdin. O zaman İstanbul için tayin işlemlerini başlatırım " "İstanbul değil komutanım. Afganistan'a gitmek istiyorum" "Ne diyorsun Mahur, ne Afghanistan'ı?" "Görev yerim Afganistan olacak. Yoksa orda kalmaya devam ederim" Telefonun diğer ucunda bir süre ses gelmedi. "Emin misin?" "Eminim komutanım. Lütfen buralardan temelli gitmek istiyorum." "Peki üsteğmen halletmeye çalışırım. " " Sağolun komutanım " Kapanan telefonla birlikte gözlerim ellerime takıldı. Sağ elimin üstü hep yara olmuştu. İşte onun istediği gibi gidiyordum. Ben MAHUR AKINCI buralardan gidiyordum. Ve bana yapılan bu ihaneti asla unutmamak üzere her şeyi geride bırakıp gidiyordum. Kitap kapağı sevgili ablam @sehrialem tarafından yapıldı. Emeğine sağlık ablacım ❤❤ ...... Deli Timur kitabında ki Timur yüzbaşı ve Esma Teğmenin kızları Mahur'un hikayesi. Kitaplar birbiriyle bağlantılı değil. İstediğiniz kitaptan başlayarak okuyabilirsiniz

Devrim Karaoğlu hayatımdaki yangını görüp de sessiz kalmayan ilk kişiydi. Beni sevmeyen, hatta bunu belli etmekten çekinmeyen komşum olan bu adam, yangınıma sessiz kalmamıştı. Belki de Devrim Karaoğlu haklıydı. O bir kurt ve ben bir kuzuydum ama Devrim Karaoğlu bu kuzuyu avlamak yerine koruyordu. "Benim için titreyen her nefesine yemin olsun ki, seninim.." ~ 28.07.19

Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı durdurdu...'' dedi Ferman'ı tutan elimi bir hışımla çekerek. Avcum ellerinin arasındayken sıcak kanı buz gibi tenimde süzüldü. Ben yıllar önce bitti diye haykırırken o bizim sonumuzun daha gelmediğini belirtircesine o kanlı bıçağı avcumun içine bıraktı. Bu beni öldür demekten başka bir şey değildi. ''Ne de bu can bu bedenden çıktı.'' Dedi düşüncemi doğrulamak ister gibi. Parmaklarımdan süzülen, tenime bulaşmış kanıyla birlikte avcumun içine baktım. Bizim sonumuz yine benim ellerimin arasındaydı fakat bu sefer ima ettiği son çok daha başkaydı. -Hikaye içerisinde yetişkin içerikler bulunmaktadır.

Alihan Karasu bir kadına vurulmuştu. O öylesine bir kadın değildi. Çoğu zaman onu nasıl seveceğini, ona nasıl yaklaşacağını bilemezdi insan. Yabani bir çiçek gibiydi bu kadın, ona her zaman 'gelme' derdi. Fakat aşk kaç heceydi ki? Kaç dilde tam olarak anlamını taşırdı kelimenin? Ya da bir anlamı var mıydı gerçekten? O kadın, Alihan'ın bütünüydü. Genç adam bütün parçalarının birleşiminde onu görüyordu. Ama bu kadın ona, 'gelme' diyordu. Peki bu gel demek değil miydi? Şair de öyle söylerdi hani... Gelme diyorsun, Gelme diyorsun... Bu gel demektir. ❀ Sare Çetin bir adama vurulmuştu. O öylesine bir adam değildi. Çoğu zaman ondan nasıl kaçacağını bilemezdi. Tatlı bir rüzgar gibiydi bu adam, ona her zaman 'sev' derdi. Sare yok edilişin ne olduğunu bilmeseydi, ona teslim olabilirdi belki... Ama yok edilişi iliklerine kadar hissetmiş bir kadın, aşkın pençesini de kendi eliyle yok edebilirdi pekala. Benimle Serisi 1. Kitap. Bütün hakları saklıdır.

TANITIM TÜR: Romantik, Komedi Allah'ım, babamdan ve bir nevi kendini Nazi Subayı sanan ağabeyimin yardımcısı olan Nazi Nalan'dan beni kurtardığın için bana bu Şansı verdiğin için, şükürler olsun! " derken, başıma geleceklerden habersiz olan ben: Azra Şanslı; Aslında bugün öğrenecektim ki sadece Yarı Şanslı! Soyadımdan tamamen bağımsızmışım... Neyse- tüm itirazlarıma rağmen babamın iadesi taahhütlü, pullu, damgalı, süslü fiyonklu paketli; biricik prensesi olarak arkadaşının oğlunun şirketine sürünmeye-yerlere paspas çekmeye desek daha iyi- gönderilirken... Eti senin kemiği benim, diyerekten üzerimden kasaplığa soyunan babamı- bundan sonra bolca anacağıma ant içerekten- kapıdan içeri kırılası bacaklarımla adım atmış bulunmaktaydım. Makuz talihime merhaba! Başıma geleceklerin yarısını tahmin etseydim; NASA'yla iş birliğine girer maaşsız işçi olarak uzaya çıkardım, ekmek su istemez onlara destek çıkar çalışırdım ya da BK İklim Araştırma Biriminin Türkiye ayağı olur, yere dikey geçiş yapar; kendimi dünyanın çekirdeğinde imha ederdim. Zaten birazdan gitmek isteyeceğim tek yerde, yerin yarılıp beni bağrına basarak" gel kardeş sen de bendensin" diyerek çekirdeğine kardeşçe sarılmak istememden başka bir şey olamazdı.

Kahküllü' Arkasından duyduğu sesle önce gözlerini kocaman açtı daha sonra gözlerini sonuna kadar yumdu sanki yok olabilecekmiş gibi. Nereden çıkmıştı bu. En büyük kabusu tam arkasındamıydı? Arkası da dönüktü nereden bilmişti o olduğunu kokusunu mu almıştı? Önüne gelen uzun adamla başını yavaşça yukarı kaldırdı. 'Kenan Abi ?' 'Ne işin var senin burada? ' Aslı başına daha ne gelebilir bu gün daha ne kadar kötü olabilir bilmiyordu. Gerçi en büyük kabusu karşısında duruyordu. Aslı karşılaşmamak için dışarı bile çıkmazken onu burada nasıl bulmuştu? Abisinin en yakın arkadaşı, yan komşularının oğlu, Ferayın abisi ve kendisinin kabusu olurdu kendileri ve ilerde tüm hayatı olacağını henüz bilmiyordu Aslı...

Doğu Anadolu'ya bağlı Kaledağ köyünde , dedesi ve kardeşiyle yaşayan Zehra'nın hayatı, bir gece ansızın onlara sığınan yaralı bir askerle değişir. 5 yıl sonra kaderin tekrar bir araya getirdiği Zehra ve Murat'ın hikayesi İstanbul'da devam eder . Kaledağda başlayan hikaye İstanbul'a kadar uzanırken aşk , tutku ve değişim bizimle olsun. - Not/Uyarı:Bölümler ilerledikçe hikayenin libidosuda yükseliyor. Bebeleri pistten alalım.😊 🤭

Ben Fikret Zeynep Doğan adımı hayatını kaybetmiş iki küçük çocuktan aldım, bir adama aşık oldum, tamda kitaplarda, filmlerdeki gibi büyük aşklardan ama onu geçmişin laneti ve ön yargılar yüzünden kaybettim, yıllar sonra tekrar karşılaştığımızda ihanetini gördüm, şimdi ben onun ihanetini affedebilir miydim? Geçmişin lanetinden kurtulabilir miydim? Ön yargılar arasında sıkışan yok olan bir aşkı tarih yeniden yazabilir miydi? Eserin tüm hakları @duman2014 'e aittir.

Aradan geçen yıllar kalpteki yangınları dindirebilir mi? Ya da kalp kırıklıkları zamanla kendini onarabilir mi? Bir kadın onca acıyı çekmesine karşın dimdik durabilir mi ayakta? Ya da bir adam kadının ihaneti karşısında hem sevgisini hem de nefretini aynı kalp de barındırabilir mi? Ceza gibi bir aşktı onların ki. Aşklarının büyüklüğü gibi nefretleri de büyüktü. Acı çektikleri oranda acı çektirdiler. Ne sevmekten vazgeçtiler ne de nefret etmekten.

Bir insan, bir lakaptan en fazla ne kadar nefret edebilirdi ? Konu Harun ise, bu sorunun bir cevabı yoktu. Mahallesinin ağır abisi Harun'un bu hayatta delirdiği en büyük şey, üzerine sinen o lakaptı. 'Köse' Ve sonra, bir şey daha eklendi bu listeye. Her fırsatta bu kusurunu yüzüne vurma cesaretini gösterebilen, mahallenin mektep gören üç beş kişisinden biri. Nagehan'ın ayarsız dili. & Bir Köse'yle bir Mektepli'nin hikayesi... & Kapak tasarımı: @EmilyJules34 Başlama tarihi, 11.09.2017 Yayımlanma tarihi, 01.01.2018