Monoton bir lise hayatı olan Hayal kitaplarıyla mutluydu. Ta ki sınıfa Arda gelene kadar. Arda sınıftaki kızların gözdesi olurken Hayal için burnu havada olan bir çapkından başka bir şey değildi, Arda. Birbirlerini ilk gördükleri anda nefret eden bu iki genç sınıfın gözde çifti olmaya başladıklarında kaderin onlar için bir oyunu vardı. Birbirlerinden nefret eden bu iki genci kader ağlarıyla birleştirecekti. Kaderin yazdığı bu oyunda onların bu oyunu oynamaktan başka çareleri yoktu. DİPNOT: Bu kitabı yazarken ilk başta benim hayatımdan ve hayalimde olan (Hayal'in) hayattan izler olacak sanıyordum. Oysa yanılıyormuşum. Meğerse bu kitapta sizden de izler varmış. Sizlerin hikayeniz de var, bu kitapta. Bunu yorumlarınızdan, bana attığınız mesajlardan anlıyorum. Bana attığınız güzel ve destekleyici mesajlar ve yorumlar için teşekkürler... Bu kitabı seven, kitaptaki karakterlere gerçekmiş gibi üzülen ve seven okuyucularım, teşekkür ederim, tekrar. Kitabı, Hayal'i ve özellikle Arda'yı bu kadar çok seveceğinizi düşünmemiştim. Kitabın okuyucusunun hayalinde ve kalbinde olması bir yazar için en büyük mutluluk... Sizinle yeni Hayal'lere doğru olmak ümidiyle... Snm_Deniz! (Mektup gibi oldu, biliyorum :) Ama ne yapayım, yazmak istedim!)

Çaresiz kaldığın an,kulaklığı takıp saatlerce gezersin ama "ulan bıktım bu hayattan" der ve o andan da vazgeçersin. Yeri gelir en sevdiğin sürprizden,en sevdiklerinden,bırakmak istemeyipte içinde bağırdıklarından,kalmak isteyip gitmekten... Yeri gelir "öyle bir vazgeçersin ki,geçtiğin her yer onların sesi,yüzü,kokusu olur". Acılarla dolu bu hikayenin,inan bende mutlu bitmesini istiyorum... "Fakat mutlu olmak,en sevdiklerini kaybettikten sonra mümkün mü?". (TÜM HAKLARI "İÇIMDEKİ O TEMİZ KADINDA SAKLI) İNSTAGRAM/@islakarakutu