Her korecanın hayalidir Koreye gitmek.Şöyle annemgil gondersede gitsek deriz hepimiz.Ancak bu kadar kolaymıdır? Hayallerinin peşine gitmek her zaman doğrumudur? İşte 17 yaşında bir kızın hayallerinin peşinden gitme hikayesi... Tüm korecanlara önerilir

Beiki yarınlar daha güzel olur Belki birgün güneş ikimiz için doğar

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Yazılan esprilerin %96'sı bana ait. 'Bon bo esproyo bor yordo gormoştom' falan deme yani. Ben o kadar kafa yoruyom sen gül diye. O lanet olasıca dudakların kıvrılsın diye. Çok düşünceliyim değil mi ? Neyse hadi oku da biraz gül yaw sabahtan beri somurtuyon suratsız !

Pembe karanfil. İçtenliğin belki de en güzel simgesi. Bütün duygularının içten geldiğini karşı tarafa açıklamak için belki de en güzel araç. *** '' Aysın, benim ay kadar güzel sevgilim. '' '' Burak, benim temiz ve berrak adamım. '' *** '' Çiçeklere ne kadar düşkün olduğunu ilk gördüğümde anlamıştım. Sen bana dikkat etmemiştin o zamanlar. Çiçekçide çalışıyordun. Her geldiğimde pembe karanfil almıştım. Biliyordum pembe karanfil sevdiğini. İki yıl Aysın iki yıl. Her gittiğin yerde ben vardım. Ama sen bana hiç dikkat etmedin. Akışına bıraktım bir süre sonra. Ama İstanbul'da o çiçekçide görünce seni bir daha bırakamayacağımı anladım.'' Derin bir nefes verdi ve tam gözlerimin içine bakarak konuşmaya devam etti. '' Aysın sen benim Melekotum'sun, sen benim Hercai Menekşem'sin, sen benim Alacalı Lale'msin, sen benim Papatya'msın. Aysın sen benim Pembe Karanfil'imsin. İçtenliğimin en güzel temsilcisisin...''

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Arkadaşlar bu hikayelerin bazıları alıntı bazıları ise benim hikayemdir inşallah beğenirsiniz :)))))

Herkesten farklıydım ve herkes de bunu biliyordu. Bilmekle kalmıyor benden korkuyor, benim yok olmamı istiyor, tiksiniyor ama bana şaşırmaktan da kendilerini alamıyorlardı. Avcılar denen illet bir kuruluş beni ve benim gibi olan 9 kişiyi bulup insanları güvende tutmaya and içmişlerdi. İnsanların koruyucu melekleriydiler. Ama ne Avcılar ne de kalan tüm insanlar aslında çocukluğunu güçlerini kontrol etmeye çalışmakla harcamış masum bir kız çocuğu olduğumu göremiyorlardı. Taki Avcılar beni buluncaya kadar. İşler artık daha kötü olamaz derken hem eğitmenimi, hem de yıllardır sakladığım kimliğimi birden kaybetmiştim. Ama her beyazın içinde bir siyah olduğu gibi, her siyahın içinde de bir beyaz vardı.Nereden bilebilirdim ki Avcı karşıtı güçlü bir grubun var olduğunu ve aslında binlerce kişinin Avcılar'a inanmadığını?Nereden bilebilirdim ki kalan numaraların istikametinin tam olarak bulunduğum yer olacağını? Ve nereden bilebilirdim ki hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını.

"Allah ismi elifle başlıyordu. Müslüman olmanın ilk şartı kelime-i şahadet de elifle başlıyordu. Efendimiz aleyhisselama getirdiğimiz salavat elifle başlıyordu. Euzu besmele elifle başlar. Allah'ın ilk emri,ilk ayeti İkra,elifle başlar. Kuran'ın başı Fatiha,elifle başlar. En değerlimiz namaza "Allah-u ekber" diyerek başlarız,o da elifle başlar. Aynı şekilde selam verirken de "Esselamü aleyküm ve rahmetullah" deriz,elifle başlar. Şükrederiz "Elhamdülillah" deriz,elifle başlar. İlk insan Hz.Adem'dir,ismi elifle başlamıştır. Yine Efendimiz miraçta Rabbimizle kelama tahhiyatla başlamıştır ve o da elifle başlar. Sonuç olarak elif bir felsefe oldu benim için.Elif gibi olmalıdır insan dimdik ama diklenmeden,gönlünde vavı taşıyarak."