Yetişkinlere uygun bir kitaptır. (+18)Lütfen çocuklar okumasın.

Olaya hiç bu açıdan bakmadım ben. Hayatım boyunca o kadar çok şey kaçırdım ki... Hayaller, dostlar, mutluluklar, güven, aşk, eğlence... Ama bu adam! Kaçırdığım en iyi şeydi.

Bu, bir var oluşun aynı zamanda da yok oluşun hikâyesi... Bu, benim gibilerin korkunç ama gerçek hikâyesi... Bizler var olurken yok oluyorduk. Yok olurken de tekrar var oluyorduk hiç usanmadan... Hayır, kelimesinin anlamını bilerek büyüdüm ben. Hayır demek kötü bir şey değildi. Babamdan bunu öğrendim, ancak büyüdüğüm zaman ben hayır dediğim de kimse dinlemedi. Bana yardım ederler sandım. Çocukça bir masumiyetle azalarak çoğalacağımıza inandım. Sesimizi duyanlar, bizim sesimiz olacaktı. Bize sahip çıkanlarla hakkımızı arayacaktık. Oysa biz hiç azalmadığımız gibi çoğalmadık da... Daha kötüsü de toplumun ikiyüzlü olmasıydı. Artık bütün bunlara dur deme zamanı. Şimdi hüküm zamanı... Annesinin yokluğunu en acısı sanıyordu küçük Bilge... Daha da acısı varmış, babasının yokluğu... Dünyada yaşanabilecek en acı duyguları tattığını sanan Bilge, her seferinde daha farklı bir acı ile sınanırken hep ayakta kalmaya çalıştı. O kara gün geldiğinde ise yandı, kavruldu. Dünyası tam da o gün durdu Bilge'nin...

Biri hiç sevilmemiş, diğeri hiç sevmemişti.

Yonca ,korüdordaki eski ankesörlü telefon kulağında , duyduğu şeyden emin olmayarak korku içinde dikilmiş ,sesi titreyerek konuşmaya çalışmıştı. "Ama...ama...Dönmezsin ki...." Demişti.. "Artık dönmezsin sen...dört yıl...hiç gelmedin.. Hiç gelmedin......şimdi de bu...iki koca yıl daha... Ali..." Delikanlı sözünü bitirmesini bile beklemeden vermisti ağzının payını.... Her zamanki gibi... Azarı işitip yanında dikilmekte olan delikanliya uzatti ahizeyi. "Seni istiyor," Ömer konuşmaya daldığında daha da duramadı yanlarında. Dört yılda sesini ilk defa duyurmuş onu da ben gidiyorum demek için kullanmıştı. Sitem etmesine, Itiraz etmesine bile izin vermeden... Ömer i istemişti çabucak.... Zangır zangır titreyerek nereye gittiğini bilmeden ,yürüdü gitti. ..... Yatakhanedeki yatağına kadar gidebilmis, sırtı dimdik , yavaşça çöküp kalmıştı ... Görmeyen gözleri camdan görünen manzaraya dönük. Dört yıl .. Hapiste gibi çile çekmiş, gün saymıstı . Şafak şafak.... Ve deli gibi okumuş, ders çalışmıştı... Çünkü hissediyordu, Zeki ve parlak bir genç ,okumamış bu kızı yanına yakıstırmaz .... Kendi gibisini ister yanına.... Elini tutmak , Yanyana yürümek ... Bu , benim kızım demek için... BENİM..... Kiz yıllarını Ali ye denk olmaya çalışmakla geçirmişti. . Döndügü vakit farketsin diye .... Fizik öğrenmiş, matematik, tarih öğrenmişti... Uzayı sonra...kara delikleri...kuantum.... Hücre...... Internet bulduğu her yerde.., ... Eline gecen hicbiseydi... Bu gün anlamıştı bunu..... Başarıyı yakaladı.... Dönmeyecek..... Aşka geri dönmeyecek...... Seni unuttu..........

Ey kanadı kırık gül yaprağı. Hem umudum ol , hem de acım. Sonsuz dokunuşlarda ruhumu buladığım. Ansızın çıkıp geldin ya bana? Sanki ruhumu ellerinde bıraktım. ★ ★ ★ "Gözlerin " dedi. Bir süre bakımlı koca ellerini benim heyecandan titreyen bedenimde gezdirip yeniden yüzüme dokundu. Refleks olarak kendi ürkek mavilerimi onun dipsiz bir sis bulutunu andıran grilerine diktiğimde , devam etti. "Sanki bütün dünyaya meydan okuyacak kadar cesur bakarken , bir tek dokunuşumla yavru bir ceylanın bakışları kadar kırılgan bahar kokulum. " Yeniden elleri dudaklarımın üzerinde bir yolculuğa çıktığında , ilk kez yaşadığım bu duygu ile gözlerimi kapatıp beni kendi ve duvar arasında sıkıştırmış adamın bedeninden yayılan alev ile inledim. Zorda olsa dudaklarımdan dökülen tek kelime ile hala kendimde olduğumun bilincine vardım. "Yapma!" "Artık çok geç ufaklık. Bundan sonrası sadece ikimizin cenneti. " ★ ★ ★ Oysa Çocukluğumdun Sen ... Yaşamaya Dair İçinde Biriktirdiğim Ne Varsa...

TAMAMLANMIŞ HİKAYE Onur Boran, en önemli ulusal kanallardan birinin ana haber bülteni spikerliğinden ratingleri yerlerde sürünen bir başka kanalın sabah haberlerine düşecek kadar ne yapmıştı? İşinde büyük bir hata mı? Hayır.. Tabii ki saçma sapan özel hayatı yüzünden en güvenilir ünlüler sıralamasında son sıralara düşmüştü. Otuzyedi yaşında, mesleğinin zirvesindeyken iki olaylı boşanma ve toplam üç çocuk.. Şarkıcı ya da oyuncu olsa pek umursayan çıkmazdı ama, haber dünyası farklıydı işte.. Neşe Ünsal, bir yandan ikiz kızlarını büyütmeye çalışıp bir yandan kariyer peşinde koşarken darbeyi en yakınından, kocasından yiyor ve aldatılıyor. Erkek milletine hiçbir zaman güven olmaz. Bir daha asla hayatına bir erkek almayacak. Ama bu çağda hala boşanmış kadın olarak yaşamak neden bu kadar zor? Karma karışık iki hayat kesişince daha da karmaşık bir hal alıyor...

Bir insan, bir lakaptan en fazla ne kadar nefret edebilirdi ? Konu Harun ise, bu sorunun bir cevabı yoktu. Mahallesinin ağır abisi Harun'un bu hayatta delirdiği en büyük şey, üzerine sinen o lakaptı. 'Köse' Ve sonra, bir şey daha eklendi bu listeye. Her fırsatta bu kusurunu yüzüne vurma cesaretini gösterebilen, mahallenin mektep gören üç beş kişisinden biri. Nagehan'ın ayarsız dili. & Bir Köse'yle bir Mektepli'nin hikayesi... & Kapak tasarımı: @EmilyJules34 Başlama tarihi, 11.09.2017 Yayımlanma tarihi, 01.01.2018

Ne emirle ne ricayla Bu hikaye başlıyor Ankara sokaklarında... AtıfBey Mahallesi , bir sevda hikayesi...

Yavaş, yavaş, daha yavaş. Hissettiğim bedeni bir yavaşlığın akıbetine uğrayan duygularımın hırsıydı. "Hişşşt!" Dedi efendim. "Sakin ol ve kendini bana bırak Emily." Durdum ve düşündüm. Fakat popoma yediğim şaplak doğru düzgün düşünmeme izin vermiyordu. Aralık kalan dudaklarımdan firar etti, tutkunun iniltiyle yükselişi. "Sen kime aitsin? Cevap ver!" Diyen Efendime haince sırıtarak karşılık verdim. "Size aitim efendim. Yalnızca size..." "Kime!?" Diye sordu tekrar sertçe. "Size efendim. Sadece size aitim." "Güzel..." dedi efendim."İyi kız. Aferim." Kalçalarıma sarılan eller, içimi tatlı bir hisle doldururken gülümsedim. Efendimin elleri kalçalarımdaydı. Ben yalnız O'nundum. Ve bu onun Oyunuydu. Emily: Efendisine sadık bir köle. İhtiraslı bir güzel. Sadakatli bir aşık. Uzun sarı saçlara ve açık kahve rengi gözlere sahip. Aaron: Kölesinin gözde Efendisi. Asilzade bir patron. Yalanlarıyla meşhur aşık. Kumral saçlara ve mavi gözlere sahip. Ve kesinlikle Emily ona ait.