Yer; Almanya Tarih; 12.02.2020 "Düşünme bunları Misi, düşünme bunları Misi, düşünme..." Dudaklarımdan dökülen telkin, ne bedenimi ne de ruhumu sakinleştirebilmişti. Bu ölümü bu kadar uzatmanın anlamı yoktu. Gökyüzüne bir adım atıp, cesedimin uçmasına izin verecektim. Uçacaktım; yaralı kanatlarım, durmadan akan gözyaşlarım ile birlikte... Uçmak en büyük hayalimken bu hayalimin ölümüme birkaç saniye kala gerçekleşecek olması üzüyordu beni...Gözyaşlarım bu kezde hayalimin bana ölümü getiriyor olmasına akarken, hıçkırıklarım arasından derin bir nefes almıştım. Uzatmanın anlamı yoktu, bakışlarım gökyüzünde iken sağ ayağımı boşluğa atmış, bir kuş misali cesedimin gökyüzünde hareket etmesine izin vermiştim. Bir hayalim gerçekleşirken, milyonlarca hayalim ölüyordu, ben ölüyordum.

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

"Bir adam sevdim. Ve sonsuz bir melankolinin koynuna düşüverdim." Okyanus Kadar Mavi adlı kitabın devamıdır.

Aynı hayatın içinden iki farklı insan düşünün. Farklı duygular ve farklı sevgiler. Farklı anılardan oluşan farklı kırgınlıklar. Farklı zevkler,farklı tatlar,farklı acılar ve farklı sevinçler. Herşey farklı. Ortak olan tek şeyleri ise sonunda kapılacakları aşkları. Ve iki tarafta aşka yenilmemekte kararlı Peki siz #AlZey'in yanında kalmaya kararlı mısınız?

Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu ödül en çok bağımlılık yapan Watty yarışmacısına gidiyor.) Ekler: BÜH 1.1 (özel) bölümler. Diğer çalışmalarım için profilimi incelemeyi unutmayın.