********** "O kim?Neden herkes ondan korkuyor?" Benim bu sözlerim üzerine herkes bana bakmaya başladı.Sanırım yine ve yine sesimin tonunu en olmadık zamanda yükselttim.Yeni tanıştığım arkadaşım bana üzüntü,korku ve endişe ile bakarken ben 'O' na bakıyordum. Üstündeki yiyiştiği kızı kenara itip bana doğru gelmeye başladı. O her bir adım attığında insanlar da benden bir adım uzaklaşıyordu.Sonunda karşımda durduğunda beim hikayemi başlatan sözleri söyledi. "Benim kim olduğumu mu merak ediyorsun?Merak etme küçük cadı,sana bunu uygulayarak göstereceğim." Bunları söyledikten sonra bana bir adım yaklaşıp sadece ikimizin duyabileceği sözleri söylemeyi de unutmadı. "Ve bunu istesen de istemesen de kabul edeceksin." Yada benim hikayemi bitiren sözleri söyledi.

Bir tercih yapacak olsaydınız kimin yanında olmayı seçerdiniz? Kendinizi güvende hissettiğiniz, her kötü zamanınızda yanınızda olan kişinin mi yoksa sevdiğiniz kişinin mi? Peki ya sevdiğiniz kişi sizi çok üzdüyse? İşte Hazal’ın hikayesi de kendini böyle bir karmaşanın içinde bulmasıyla başlıyor. Sonsuza kadar kiminle olmayı tercih edeceğini hep beraber görmeye ne dersiniz?

İki kızımız okullarını bitirip staja giderler. Tek kuralları 'bağlanmak yok'tur. Ama onu da başaramazlar...

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve beni yüz üstü çevirdi.. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüş, yalvarışlarım ise fısıltıyla sessizleşmişti..

Bir adım daha atarak aramızdaki mesafeyi kapattı. Ondan uzaklaşmak istedim ama bu beni güçsüz yapardı bu yüzden karşısında dimdik durdum. Tabii ben sadece öyle düşündüm dışarıdan nasıl göründüğüm hakkında hiçbir fikrim yoktu. Harika kokusu burnuma doldu. Bunun verdiği mükemmel hisle hafifçe gülümsedim elimde olmadan. "Sen hala benim gözümde bir sürtüksün." dedi. Gözlerim yanmaya başlamıştı bile. Artık dayanamıyordum ki. İlk başta beni bu işe bulaştıran oydu. Gitmek isteyen bendim beni zorla tutan oydu fakat şimdi tam tersi olmuştu. Onun yanında ben duruyordum o beni kaç kez kovmuştu ama ben gururumu çiğneyerek onunla birlikte kalıyordum. Bekaretimi almıştı. Bana hiç yaşamadığım şeyler yaşatmıştı. Dövmüş , küfür etmişti. Vücudumda ki bazı izlerin sebebi o'ydu! Ama ben... hala onu seviyordum. Onu başkalarıyla görmek canımı yakıyordu. Boğuluyor, Hissizleşiyor, Göğsümde kocaman bir deliğin açılmasına sebep oluyordu. O delik hiç kapanmıyordu yaranın altı iltahaplıyor beni boşluğa düşürüyordu. Bu diri diri gömülmek gibiydi , benim için daha fazlası. Lafı daha fazla uzatamazdım. Ona gerçeği söyleyecektim ister kabul etsin ister etmesin. Yutkundum. Gözlerimden akan yaşları silip gözlerinin içine baktım. "B-ben hamileyim." dedim bir çırpıda. Gözleri şaşkınlıktan hafifçe büyüdü. Sonra o gözlerin siyaha döndüğünü gördüm. Tişörtünün altından kasları belli oluyordu gerilmiş , boynundaki damarlar ortaya çıkmıştı. Kolumu canımı acıtacak derecede sıktığında ağzımdan bir hıçkırık kaçtı. "Umurumda gibi mi gözüküyor?" dedi sakin bir sesi tonu ile. Gözlerimi kapattım o anda hissettiğim şey ile gözlerim yerinden çıkacakmış gibi açıldı!

Kendi karanlığının kovaladığı kaçak bir adam. Yaralı ve yardıma muhtaç. Tam her şey bitti derken karşısına çıkan bir kadın. Melek kadar iyi ve güzel. İkisinin de geçmişinde kesişen noktalar ve kucağına düştükleri aşk... Onlara bu aşkı yaşamak mı düşecek yoksa ayrılık mı olacak sonları... Gerard ve Elisa'nın aşkının karmaşık hikayesi...

İnsanlar hep sorar kitap okuyanlara niçin okuduklarını. Ben de kendimce bunu açıklamaya karar verdim. Umarım beğenirsiniz.

.