"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

♧Başlangıç Tarihi= 06.09.2016

Dünyadaki en tehlikeli yer zihin, en ölümcül zehir ise düşünceydi. Her an düşüncelere esir olanlardı onlar. Onlar bakanlar değil, görenlerdi. Düşüncelerine yenilenler, zihinlerindeki altın kafeslere mahkum olanlardı. Onlar Düşünce Mahkumuydular. Farklıydılar ve bunu biliyorlardı. *Bölümler finalden sonra düzenlenecektir.

Gözlerini açtığında nerede olduğunun farkına varması, bir kaç saniye sürmüştü. Başı zonkluyordu ve bütün kemiklerinin sızladığını hissetti. Ona ne olmuştu ki? Neden yerdeydi ve gözlerini açmakta zorluk çekmişti? Kafası karışmıştı. En son ne olmuştu ki? Tek hatırladığı yüzüne aldığı darbelerdi. Neden yüzüne darbeler aldığını anlayamadı. Kim onu incitmek ve ona acı çektirmek isteyebilirdi ki? Kollarıyla yanındaki devrilmiş sandalyeye tutundu ve kendisini yattığı soğuk zeminden kaldırmaya zorladı. Dengesini sağladıktan sonra yanındaki sandalyeyi kaldırdı ve bedenini ona bıraktı. Başını iki elinin arasına aldı ve hafızasını toparlamaya çalıştı. Burası neresiydi? Birkaç dakika sonra kendi odasında olduğunu fark etti. Etrafına bakınırken, gözleri yerde duran yırtık kağıt parçasına gitti. Eğilip kağıdı aldı ve incelemeye başladı. Kağıdın üzerinde yazan sadece bir sayıydı: '297' En son başına gelenleri hatırlamaya başladı. Peki bunun '297' ile ne alakası olabilirdi? O an neden bu halde olduğunun farkına vardı. Her şey 'aklından bir sayı tut' sözlerinden sonra başlamıştı.

Okula geç kalmamak için hızlı hızlı giderken çok beğenerek aldığım ayakkabıcıklarımın bağcıklarınin gazabına uğradım ve yere kapaklanıcakken kolumdan tutulmasıyla yerle öpüşmekten kurtuldum. Kafamı kaldırdığımda teşekkür edicektim ama ultra yakışıklı yunan tanrısı tipli kasları ben burdayım diye bağıran çocuk "Tanışmak istiyorsan düşme numarası yapmana gerek yoktu tamam biliyorum cazibeme karşı koyamıyosun ama daha yaratıcı fikirler bulmalısın bence. "dedi. 04.06.2017 tarihinde Gençkurgu #1.

Celps Gezegeni'ne gitmeye hazır mısınız? Ya, Zekanus'un karanlık kapılar ardındaki merhametsizliğini görmeye? Bir genç kız düşünün: Geleceği görebilen bir genç kız. Yeni bir dünya düşünün: Gücü yüzünden o genç kızı içine çeken bir dünya. Bu savaşı kim kazanacak? ©️ Kitabın içeriği ve ismi yazara aittir. Bir çalınma söz konusu olursa, yasal işlem başlatılacaktır.

Beren doğduğu günden beri, normal insanlar tarafından garipsenecek kötü olaylar yaşamaktadır. Rüyalarından sıçrayarak uyanması ile başlayan bu korkunç durum bununla sınırlı kalmaz ve kızın başına beklenmedik şeyler de gelmeye başlar. Beren, içine düştüğü bu dipsiz kuyuda kaybolmaktan korkarken o gece gördüğü rüya her şeyi değiştirir. Çünkü yalnız değildir. Onunla aynı kaderi paylaşan başkaları da bulunmaktadır. Beren'in karanlığına tutsak olmaya hazır mısın? Instagram: barisugar Bilim Kurgu #1 © Tüm hakları saklıdır.

"Hayır, anlamıyorsun. Ben hep birilerinin arkasından koştum. Herkes beni terk etti. Onlar giderken ben onları durduramadım. Çabaladım ama başaramadım. Yeni bir başarısızlığa kendimi bırakamam. Sende gitme." Kafasını salladı. Gözlerini dalgalı denize çevirdi. Bende gözlerimin yaşlarını kuruladım. Kafasını tekrar bana çevirdi. Güçlü durmaya çalıştığı belliydi. "Kalamam Hazel. Üzgünüm." O giderken benim tek yaptığım daha çok ağlamak ve kendimi yere bırakmaktı. Yine yalnızdım. Yine birini kaybetmiştim. Karanlık beni kucaklamadan önce şunları mırıldandım. "Gitme... Sende gitme..."