''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi. Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için... Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi. Ama Mara ne annesinin söylediği gibi bir şeytan, ne de babasının söylediği gibi bir melekti. O Anahtardı. Cehennemin Anahtarı... Anahtar serisi 1. Kitap: Anahtar 2. Kitap: Mühür 3. Kitap: Araf 4. Kitap: Mahşer

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Geçmişindeki acıların külünden doğmuş zeki bir dolandırıcı; siyah kelebek. Yaşamadığı için ölmeyi bile beceremeyen hayata küskün bir kız; sudan korkan balık. Tanrının birbirlerinde çare bulmaları için bir araya getirdiği iki kişi. Peki ya bir gün ömrü olan bir kelebek yarına aşık olursa ne olacak? "Yürüyemiyorsan uçarsın dedi "Ölüme Fısıldayan Adam", ben de O'na uçtum..."

Gözümü açtığımda beyaz,boş ve kameralarla izlendiğim bir odadaydım.Kolumda değisik rakamlar,başım allak-bullak bir şekilde etrafa bakıyordum.Birden ayak sesleri odada yankılanmaya başladı. "Uyanık mısın?"dedi tanımlayamadığım bir ses. Tam ayırt edememe rağmen bir erkek olduğu sesinden anlaşılıyordu yanıma yaklaşmaya devam etti ve benden 2 adım uzaklıkta durdu ve: "Korkuyormusun?Bu iyi korku seni dinç tutar bu hissi asla unutma"dedi. Çok korkmuştum.... Ve benim hikayem başladı. Bilim adamlarının birer kuklası haline gelmiştik adeta ne olduğumuz belirsizdi; sayısız güçlere sahip olmuştuk.Korkularımız bizi hayatta tutan tek şeydi,umutlarımızsa yaşama sebebimiz.Kaçış imkansızdı,en azından diğerleri için.... Kapak tasarım: TAMAMEN BANA AITTIR. Yazar: Armygirl01 Menejer:Armygirl01-mnjr Başlangıç tarihi: 26 ağustos 2016

Her bölüm 2000 kelimedir. Light Novel türünde yazdığım üçüncü hikayemdir. Bilinen bütün evrenlerin yöneticisi olan Ko Hanedanı'nın genç prensi Haru on sekizinci yaş gününde Kutsal Güç Testi'ne girer. Test sonucuna göre Ko Hanedanı'nda uygun bir göreve getirilecektir. Fakat test sonucu bütün Ko Hanedanı'nı hüsrana uğratır. Çünkü ilk kez bir Ko'nun üstelik safkan ve soylu bir Ko'nun hiç gücü yoktur. Buna sinirlenen ve büyük bir utanç kaynağı olarak kabul eden babası Haru'yu bilinci olan en aşağılık yaratıkların arasına sürgüne göndermeye karar verir. Haru babası tarafından ruhu bedeninden ayrılarak evrende sürgüne gönderilir. Böylece Haru'nun destansı macerası başlamış olur. Bakalım Haru tekrar güçlenip Ko Hanedanı'na geri dönebilecek mi? Ya da intikam almak isteyip babasına karşı savaş mı açacak? Evrende acımasızca sürgün edilmiş bir ruhun hikayesi... Herkese iyi okumalar dilerim.

Nasıl pişman olacağınızı sadece sizler belirleyebilirsiniz.. Her zaman bir seçenek daha vardır değil mi? Sonuç belli fakat ilerlediğiniz yolu siz seçeceksiniz. Sonuç ise pişmanlık, Yoldaşlar.. O halde; Bu kapağı okuyup geçtiğinizde, birileri size bahsedince mi pişman olacaksınız? Yoksa! Bu kitabı okuduğunuz zaman, bu zamana kadar okumadığınız için mi pişman olacaksınız?

Sessiz bir uçurumun kenarında duruyordum. Çaresiz,yalnız ve sıkılmış. Herkes birbirlerine bakıp gülüşüyordu ben ise siyahlar içinde bir köşede oturmuş izliyordum.Biri çıktı karşıma melek gibiydi o an anladımki bu annem! Annem bana elini uzattı hadi kalk arya yılma pes etme! Gökyüzünde büyük bir gürültü duyuldu siyah kapkara bulutlar gökyüzünü adeta kaplamıştı. Herkes kaçışmaya başladı ben ise karanlığa hapsolmuş bir şekilde bekliyordum. Her kalbin çarpıntısı, kendi ecelinin ayak sesidir.Derin dipsiz bir kuyuda hissedersin.

Uyumaya korkacaksın, uyandığında bir organın veya uzvun eksilmiş olabilir. Ya da ödül olarak, bir kap yemek veya bir bardak içecek bulabilirsin. Sen suçlarını, işlediğin günahlarını itiraf ettikçe kazanırsın. Eğer en büyük itirafı yaparsan, hayatta kalırsın, kazanamazsan, sonun karanlık. Işığı sadece rüyalarında görebileceksin. Tüm suçlarını itiraf etmeye hazır mısın? 5 karmaşık yaşam, hayatın bazı anlarında kesişmiş yolları farkında olmadan, bazen de alakasız kalmışlar, en son hatırladıkları çok mutlu oldukları anlardı. Neden şimdi, kapısı bile olmayan, küçük bir ışığın karanlığındalardı? Hepsi kendisine soruyordu. Diğerlerinin itiraflarını dinledikçe, bir şeyler hatırlıyor ve kanları donuyordu. En iyi itirafı yapabilen hayatta kalacaktı, hazır mısın?

Anastasia sanatçısına aşık bir heykel. April Anastasia'dan sorumlu bir ejderha. Ve Andy... Çok geveze. *** "Noah'ı özleyecektik. Belki de yanına gitmek isteyecektik. Ama o yukarıda, onu sevenle mutluydu. Yoksa geri gelirdi, değil mi? Gidenler memnun yerinden demişti birisi. Kimdi o? Hatırlayamıyorum. Dönen yok seferinden. Dönmezler tabi, memnunmuş çünkü giden. Ama... Ama rıhtımda kalanlara ne olacak?"