"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Usulca sokuldu yanıma,fazla yaklaşmıştı nefesini boynumda hissediyordum...Sanki onun nefesi boynuma vurdukça benimde kalbim acıyordu.Bunu sevdim mi sevmedim mi bilmiyorum.Ama sanırım midemde kelebeklerin uçma sebebiydi belki de o! Boynumda duyduğum nefes beni ürperttiği sırada onun kulağına yaklaşıp o cümleyi ağzımdan döktüm; "AŞKIN DİLİ olsa en çok sana yakışır,Soykan!" Bu hikaye ne bi Kerem ile Aslı'ya ne de bi Leyla Mecnun'a benziyordu.Bu hikaye Kumsal Akça ile Aras Soykan'ın hikayesiydi..