''Sana birşey söyleyim mi?'' hızla kafamı ondan tarafa çevirdim. Cidden merak etmiştim ne diyeceğini. ''Söyle coolcuk.'' sırıttı/sırıttım. ''Öncelikle zeki kız; Bana bakmayacaksın.'' kafamı olumlu anlamda salladım. ''tamam.'' Arkama geçti ve gözlerimi kapattı. Kalbim ağzıma gelmişti. Ne yapıyordu acaba? Ya da aklından...
Bizim hikayemizin olağanüstü bir güzelliği yoktu. Olağanüstü kişiler, olağanüstü olaylar... Hiçbiri. Ama bizim hikayemizdi ya... Bu en güzeliydi. Bu, o gülünce kalbimin deli gibi çırpınışının, ne kadar kırılırsak kırılalım dönüşümüzün hikayesiydi. Bu bir kızın aşkı öğrenişinin, bir oğlanın aşkın ta kendisine tutulması...