"Sağ elimden tutan küçük kıza ve sol elimden tutan yakışıklı adama baktım. İlk defa bir aileye ait gibi hissediyordum, ilk defa kendimi bir yere ait hissediyordum. Sahilin kenarında el ele yürürken, kalbim huzurdan ve mutluluktan yırtılacak gibi hissettiriyordu. Darcy elimi hafifçe çekiştirdi ve gözlerimin dolmasını sağlayan o sözcükleri söyledi. 'Bana pamuk şeker alır mısın, anne?'" "Küçük yaşına rağmen boyundan fazla acı çekmiş olan kızımı pedagoga götürürken sadece onu iyileştireceğini düşünmüştüm. Fakat bu kadın ikimizi de iyileştirdi. Kalbimin küstüğünü sandığım duyguları dokundurdu kalbime. Hayatımda iki tane doğru şey yaptım. Birincisi kızım, ikincisi bu kadın."

MAHMUT TUNCER... BİR ÇOGUNUZ TANIYORSUNUZ. HALAY BAŞI OLARAKTA BİLİNİR AMA BU HİKAYEDE SADECE HALAY BAŞI DEĞİL; AYRICA BİR İNSAN BAŞI DA.

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

Sırlar yüzünden kırılan ve kaybolan iki insan. İkisininde hayatı sırlarla ve yalanlarla dolu. Belkide hayatlarındaki tek gerçek ve doğru olan sey birbirlerine hiç itiraf edemedikleri aşklarıydı.

Gördüklerim karşısında çığlık atmamak için elimi hızla ağzıma götürdüm.Ama sanırım küçük çığlığımı adamlardan biri fark etmişti.Çünkü hızla kafasını dolaba döndü.Bana doğru 1-2 adım attı.Korkudan alt dudağımı ısırmış olduğumu ağzıma gelen kan tadından anladım.Ama o esnada adamlardan uzun olanı silahını babama doğrultu ve ard arda ateş etti. Bana doğru gelen adam dolabın kapısını aralamıştı.Yüzü ifadesizdi.Sanki yaptıkları bu şey çok sıradan bir şeymiş gibi yapmıştı.Babamı öldürmüşlerdi. Arka taraftan bir adam "ee piliç o dolaba mı saklanmış?" dedi.İşte sıram gelmişti.Hem ölsem ne olucaktı.Bu dünyada beni en çok seven adam ölmüştü.Ölmüştü.Göz yaşlarımı durdurmaya çalıştım.Ama başarılı olduğum söylenemezdi.Karşımdaki adama "hadi bir an önce bitsin" der gibi baktım.Parmağını bir den dudaklarının üzerine götürdü.Sıvrılan ceketinin altından dövmeleri gözüküyordu.Bir bıçak kadar keskin olan gözlerini gözlerimle buluşturdu."Üzgünüm dostum .Burası boş."

Ben Marmara. İstanbulu bir sevgili gibi saracak kadar aşık , Asya ve Avrupayı birbirinden ayıracak kadar kalpsiz Marmara.

http://www.facebook.com/groups/511133305619194/ linkinde bulabileceğiniz Wattpad Türkiye grubuyla ilgili bilinmesi gereken şeyler, etkinlikler, vb.

********** "O kim?Neden herkes ondan korkuyor?" Benim bu sözlerim üzerine herkes bana bakmaya başladı.Sanırım yine ve yine sesimin tonunu en olmadık zamanda yükselttim.Yeni tanıştığım arkadaşım bana üzüntü,korku ve endişe ile bakarken ben 'O' na bakıyordum. Üstündeki yiyiştiği kızı kenara itip bana doğru gelmeye başladı. O her bir adım attığında insanlar da benden bir adım uzaklaşıyordu.Sonunda karşımda durduğunda beim hikayemi başlatan sözleri söyledi. "Benim kim olduğumu mu merak ediyorsun?Merak etme küçük cadı,sana bunu uygulayarak göstereceğim." Bunları söyledikten sonra bana bir adım yaklaşıp sadece ikimizin duyabileceği sözleri söylemeyi de unutmadı. "Ve bunu istesen de istemesen de kabul edeceksin." Yada benim hikayemi bitiren sözleri söyledi.

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!