Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.

- TAMAMLANDI - Küçük bir cesaret kırıntısıyla atılan mesajla başlayan maceraydı onların hikayesi. Mesajdan sonra bedenini belli olma korkusu sarsa da aşkı daha ağır basıyordu. Gerçi ona kalsa belli etmeden, uzaktan severek yaşamalıydı aşkını. Ama bunun için artık çok geçti, Umay çoktan mesaj atanın kim olduğunu merak etmeye başlamıştı. O mesajı atmamalıydı, kimse onu bilmemeliydi. Her şey için pişmandı, aşkını içinde yaşamalıydı... Peş peşe gelen yalanlar, aldatmacalar, ihanetler... Sarsılmayan dostluklar, yaşanan maceralar, deli dolu aşklar ve daha fazlası... Her şey bir iddia uğruna mıydı yoksa gerçek miydi? Bunu yaşayıp öğrenecektik. İddia'ya hoş geldiniz. Burada her doğru, yalan; her yalan, doğru olabilir.

Bir grup genç arkadaş çocukların oynadığı bir oyunu oynamaya karar verirken başlarına gelecekleri bilselerdi hiç oynamamayı tercih ederlerdi. Kurallara uyulmadığında ne oluyordu? "Anlamıyorsun! Çocukların oynadığı bir oyundu bu.Hayatımızı değiştiren bir oyun olmaması gerekirdi..." Tanıtım Filmi: https://www.youtube.com/watch?v=CoW6lbrgcqs&t=38s #1 hızlı #1 şişeçevirmece #1 aras #2 korku #2 oyun #5 heyecan Tüm hakları saklıdır.

TAMAMLANDI Bir arkadaş grubunun formatını biraz değiştirerek oynadığı şişe çevirme oyunu, herkesin kaderini değiştirecektir. 14 Nisan günü Simya, Eda, Alena ve Çağla'nın piknik yapmak için buluşmaya karar vermesiydi her şeyin başlangıcı. Bu dörtlü birkaç dakika sonra yapmaya karar verecekleri şeylerden bir haber meyveli gazozlarını içip aldıkları atıştırmalıkları yiyorlardı. Dakikalar sonra hepsinin hayatını değiştirecek o marjinal fikir Çağla'nın dudaklarından çıkmıştı: "Hey! Bakın şimdi, ne geldi aklıma. Okuldan birilerine mesaj atsak ama eğlencesine. Birkaç gün eğlenir sonra engelleriz." Simya, Alena ve Eda bu fikri dalga geçerek ve gülerek karşılamış ve reddetmişti. Reddetmişlerdi... Biraz sonra kabul edecekleriden habersiz... Başlangıç Tarihi: 12 Temmuz 2021 Yayımlama Tarihi: 16 Temmuz 2021 Bitiş Tarihi: 26 Eylül 2021

Genç kız duyduğu inleme sesi ile kapıya baktı. Sanki bir canlı, can çekişiyor gibiydi. Umursamadı. Tüm insanlardan nefret ediyordu. Kum torbasını yumruklamaya devam edecekti ki bir ses daha duydu. Uluma sesi. Kaşlarını çattı. Orman yolunda yaşadığı doğruydu ama burada daha önce hiç kurt görmemişti. Veya da uluma sesi duymamıştı. Adımlarını kapıya çevirdi. Yavaş ve ağır adımlar ile kapıya yürüdü. Eskimiş tahta parçasını kapının kolundan yukarı kaldırdı. Kapının kolunu aşağı indirdi. Gıcırdayarak açılan kapının arasından baktı. Görünürde birşey yoktu. Tam kapıyı kapatıp geri dönecekti ki kesik bir nefes sesi duydu. Kahverengi gözlerini aşağı indirdi. Gördüğü şey ile dudakları aralandı. Kapıyı sonuna kadar açtı ve yere eğildi. Kapısının önünde uzanan kahverengi tüylü kurdun, boynundan sırtına kadar uzanan geniş yaraya hafifçe dokundu. Hayvan, masmavi gözlerini kıza çevirdi. Kıza muhtaçmış gibi bakıyordu. Yardıma ihtiyacı vardı. Daha fazla dayanamadı. Gözlerini açık tutmak için ettiği mücadele de kaybetti kurt. Mavi gözleri ağırca kapandı.

Lidya bakıcılık için gittiği evde beklenmedik olaylar yaşar.. 2 KİTAP BİR ARADA. Lucas ilk kitap bölüm sayısı. - 36 bölüm. Tamamlandı. Lucas"Yeniden Doğuş"[2. kitap] bölüm sayısı. - 7 bölüm. Tamamlandı. **** Lucas"Yeniden Doğuş" konusu ; Lidya,yeni bir bedenle(Linda),Lucasla aynı şirkette işe başlar. 20230206- paranormal#2 20230217- kurtadam#1 20230216- aksiyon#4 20230219- korku#2 20230218- fantastik#1 20230222- vampir#1 20230305- spiritüel#4 20230605- gerilim#6 Lucas Serisi

Gecenin bir yarısı arkadaşının hatası yüzünden hayatı kararan ya da aydınlanan bir kızın hikayesi. 📎 Şiddet İçerir! 📎 Küfür İçerir!

Korku, paranormal ve texting karışımı farklı bir kitap! (Tüm hakları saklıdır! Kopyalanma durumunda yasal işlem başlatılır.) #1 fantastik #1 paranormal ____________________ 1. Kitap; İFRİN - tamamlandı 2. Kitap; SREİN - devam ediyor __________________ Hey sen! Seni görebiliyorum, hiçbir yere kaybolma... Şu anda karşısında olduğun kitap diğerlerine hiç benzemez. Eğer bu kitap karşına çıktıysa şanslı kişilerden biri de sensin. _________ Sonsuzsiyah 08/07/18

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."