Annem, gizemli bir sesle, "Bir anlaşma yapalım mı? Anne kız anlaşması, ufak bir kalp ortaklığı..." dedi usulca. Merakla döndüm anneme ve ışıldayan gözlerimi diktim üzerine, "Neden ortaklık yapacağız ki? Hem babam bir şeyler çevirdiğimizi hemen anlar," dedim gözlerimi devirirken. "Birincisi güzel kızım, ben istemezsem baban fark etmez bile, neden biliyor musun? Çünkü ben ortalığı gayet iyi toparlayabilirim," dedikten sonra yatakta oturur konuma geldi ve ekledi, "Kalbinin mutlulukla çarpmasını sağlayacak, kalp ortaklığı yapacağız tabi istersen..." Bende hemen aynı şekilde toparladım kendimi ve bağdaş kurup oturdum. "İlgimi nasıl çekeceğini biliyorsun Esintoş hanım..." "Var öyle yeteneklerim, Elistoş hanım," dedi keyifle gülerken. "Eee plan ne?" diye sordu hevesle ve merakla... Gizemli bakışlarımı üzerime dikti, "Öncelikle bu kalp ortaklığını kabul ediyor musun onu söyle?" * "Şu halinden anladığım kadarıyla, kalp ortaklığını kabul ediyorsun, doğru karar meleğim," dedikten sonra tebessümle yanaklarımı öpüp sıkıca sarıldı. Saçlarımdan derin bir nefes alıp, "Bu son, bundan sonra ağlamak yok! Artık Anne kız dayanışması var, el ele verip o Yaman efendinin aklını başına getireceğiz. Şimdi git, elini yüzünü yıka bakalım, entrikam geldi!" dedi coşkulu çıkan sesiyle. * Annem, "Neymiş sloganımız meleğim," dedi kendinden emin bir tavırla. Işıldayan gözlerimle ve özgüvenle baktım, "O Yaman, buraya gelecek!" deyip sloganımızı dile getirdim. Yaman Buraya Tam Yanıma Gelecek Hem de Tüm Kalbiyle! İşte O Kadar...

Heyecanla başlayan yeni hayat. Yeni umutlar , yeni hayaller... Her istediğini yaptıran kontrol manyağı ve inatçı yer elmasının hikayesi. İyi ve kötünün yolu kesişiyor. Küçük bir anlaşma ile başlıyor herşey. "Kimse bilmeyecek bu anlaşmayı. En yakının bile" dedi soğuk bakışlarla. Sesi son derece sert ve kararlıydı. "Seninle anlaşma falan yapmam." deyip yoluma devam etmek için arkamı dönmek için hamle yaptım. "Sana fikrini soran olmadı" dedi ukala bir tavırla sırıtarak. "Hadi ama gerçekten mi? Bana bu egoist tavırların etki etmez. Yol yakınken başkasını bul" dedim kendimden emin bir tavırla. Karşımda sinirlenmeye başlayan adama alaycı bakışlar atmayı ihmal etmemiştim. "Ben sadece bir kez karar veririm." dedi kesin çıkan kararlı sesiyle. "Bende çok inatçı biriyimdir. İstediğini yapmayacağım" dedim kararlılıkla. "O kadar emin olma yer elması." dedi keyiflenen sesiyle cevap vermeme fırsat vermeden yanımdan uzaklaştı. (Not: Final bölümü kaldırıldı)

"Lokum gibi adamsın,fıstık gibi sözlün var,benimle neden muhattap oluyorsun?" "Çünkü fıstıklı lokum sevmem." ©23042015 Tüm hakları saklıdır.

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.