Park Chanyeol 34 yaşına yeni basmış evli ve üç çocuklu bir babaydı. Beyin cerrahıydı ve işinde seçkin insanlardandı. Chanyeol, Katie'le evlendiği için mutluydu. Chanyeol, üçüzlerine sahip olduğu için mutluydu. Ta ki üçüzlerinin birinci yaş partisine kadar. Byun Baekhyun 19 yaşında üniversite birinci sınıf öğrencisiydi. En büyük hayali fotoğrafçı olmaktı ve bu hayale uzanan yol ona oldukça pahalıya patlıyordu. Kütüphane de çalışması bir yanında ek iş olarak küçük çocukları eğlendiren Baekhyun, birinci yaş günleri için giyindiği palyaço kostümünü yakmak isteyeceğini nereden bilebilirdi? Bir tarafta sorumlulukları olan bir adam, diğer tarafta yolun başında olan bir genç. Onların hikayeleri farklıydı. Onlar yoktan var olmaya çalışmışlardı. Peki başarabilmişler miydi?

Bu bir oyun. Fazla masum görünen ama bir o kadar acımasız, kuralsız ve can yakıcı... "Bir sayı söyle Kim Jongin. Bu sayede seni öldüren ben değil, akılsızlığın olacak."

İlkbaharı kıskandıran bir papatyaydı ve her bir zerrem aşıktı her bir zerresine.

"Neden saçların gri senin?" "Sen neden hastane kokuyorsan, ondan."

İn Bavulun Üstünden Şerefsiz, O Donlar Senin Değil Çift: KaiSoo Tür: nc-17 Karakter: 20k

"eğer..." dedi, omeganın mührüne dudaklarını bastıra bastıra konuşurken. "...alfana karşı saygısızlık edersen, bir daha ki sefere bu kadar nazik davranmam." [ilk kaisoo omegaverse.]

[Tamamlandı] Fen liseli Do, Xiu, Luhan, Baek ve Meslek liseli Kai, Chen, Sehun, Chanyeol'un İnstagramdaki konuşmaları.

''Bilmiyorsun. Nefes almanın ne kadar zor olduğunu bilmiyorsun. Sanki göğsüne balon yerleştirmişler ve o balonun havası yavaş yavaş kaçmaya başlıyor. Ve eğer tamamen biterse, öleceksin. O şekilde nefes alıyorsun. Sen vücuduna batırılan iğnelerle yaşamayı bilmiyorsun. Kıskançlık nasıl bir duygudur ve buna katlanmak kolay mıdır bilmiyorsun. Kolunu kaldırırsan, o iğneler canını yakıyor. Kalbin kanıyor gibi oluyor her seferinde. Ve öyle ki, artık sonuna doğru akıtacak kanın olmuyor. Sen çürümüş bir kalbi attırmaya çalışmak nedir, bilmiyorsun. Çünkü rahatsın. Rahat bir şekilde nefes alıyorsun. Sana iğne batırsalar bile kolayca çıkarıp atabiliyorsun. Ve senin göğsünde dikenler yok. Her nefes aldığında yanmıyor canın. Ayrıca da kalbini avuçlayan pençeler de yok... Yada geceleri uyumanı engelleyen acı dolu düşüncelerin... Veya gözlerinin altında ağlamaktan oluşmuş morlukların. Bunların hiçbiri yok sende. O yüzden hiçbir zaman bilemeyeceksin. Bu yüzden zahmet edipte açtığın yaraları tekrardan dikmeye tenezzül bile etmeyeceksin. Niye biliyor musun? Çünkü bencilsin.''

Baekhyun birkaç bitki türü keşfetmek istiyordu, yeni bir dünya değil.

Biri güzel cümlelere sahipken diğerine sonuna kadar kendini anlatmak istedi. Kararlı olan ona tutulmuş bir şapşalı fark etmekte gecikse bile sonunda geldi. Ya da en önemlisi onları ayırmak için köşesinde bekleyen, elinden geleni yaptı ama şansın güzelliğine yenildi. Kördüğümken çözüldü ipler. Olmaz denirken oldu her şey.