Çaresiz kaldığın an,kulaklığı takıp saatlerce gezersin ama "ulan bıktım bu hayattan" der ve o andan da vazgeçersin. Yeri gelir en sevdiğin sürprizden,en sevdiklerinden,bırakmak istemeyipte içinde bağırdıklarından,kalmak isteyip gitmekten... Yeri gelir "öyle bir vazgeçersin ki,geçtiğin her yer onların sesi,yüzü,kokusu...
Ben Fikret Zeynep Doğan adımı hayatını kaybetmiş iki küçük çocuktan aldım, bir adama aşık oldum, tamda kitaplarda, filmlerdeki gibi büyük aşklardan ama onu geçmişin laneti ve ön yargılar yüzünden kaybettim, yıllar sonra tekrar karşılaştığımızda ihanetini gördüm, şimdi ben onun ihanetini affedebilir miydim? Geçmişin la...
Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz...