Aleyna'nın amcasının evinde yarım kalan macera, Melis'in de aralarına katılmasıyla birlikte Çamkıran Üniversitesi'nde olanca hızıyla devam ediyor. Merakla beklenen sona yaklaşırken isyancı prenses Aleyna, dans partneri Hakan sayesinde mi yoksa zorba kral İlker sayesinde mi kanatlanıp uçmayı öğrenecek?

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Parlayanların buluşma noktası Facebook grubumuz: Gamze Aydeniz Hikayeleri Instagram hesaplarımız: @gamzeaydenizz @aydenizdongusuu @curetkar_yakut Bir şeyler olduğu kesindi... Bıçak gibi keskin, aynadaki yansımalar kadar bencil, nefesle aynı doğrultuda olmazsa olmaz bir şeydi. Görmezden gelmeyi denedi genç kız. Görmedi, duymadı, bilmedi... Bir süre sonra aslında olayların tam ortasında olduğunu fark etti. Nefes alamadı, boğuldu. Dedesi Çağdaş Bey, anneannesi Nigar Hanım, dostu Meral ve Uras... Bilinmeyenlerle boğuşurken kaybedeceklerinin farkındaydı. Aydeniz kabullenmişti bunu artık. Ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın muhakkak yakalanacaktı. En iyisi hayatında şiddetli depremlere neden olan sırları öğrenmeye çalışmaktı. Aşkı, ailesi, zamanı ve değer verdiği herkes... Tanıdığı herkes bir şekilde genç kızın koluna yapışıyorlardı. Herkesin bu döngüde bir yeri vardı. Bu döngünün bir de adı vardı. Aydeniz Döngüsü... Ay ve denizin birleşip, parladığı yerde doğan bir aşk hikayesi.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Vatan... Vatan öyle kolay kolay her ülkeye denmez, Koçyiğit askerde her ülkenin askerine denmez. Vatan uğruna gözünü bile kırpmadan ölebileceğin nimete denir, koçyiğit aslan parçası asker ise vatana canı gerçekten feda olabilecek olan askere, yiğide, denir. Bu yiğit sadece bir erkekte olmaz. Bu yiğit kadına da denir. "Kadın dediğin bacaklarını kırar, evinde oturur, temizliğini ve yemeğini yapar." Hayır. Kadın dediğin her zorluğa göğüs gerer. Hele bu TÜRK kadınıysa asker olur, yiğit olur, eli silah tutar. Kadın TÜRK askeri dediğinse temizliğini evde de yapar dağda da!

Bir tarafta geçimini insanları bularak, öldürerek, haklarında bilgi sahibi olarak ve geçmişinden kaçarak sağlayan bir kız.. Diğer tarafta öğretmenlik yapan bir erkek.. Peki ya bu ikisinin yolları kesişirse.. Biri paralı asker, diğeri paralı askerlerden nefret ediyor.. Ya tüm paralı askerlerden nefret etmiyorsa.. Sadece birini tanıyıp hepsinden nefret etti. Ya bu kız farklıysa.. Ya tüm ön yargıları kaybolursa..

Ben Asuman. İsmim gökyüzü, aşkım vatan. Bu benim yolum. Eğer siz de bu yola adım atarsanız, bu aşk sizi tüketse de öldürse de bırakamayacaksınız. "Belinde ölüm taşıyan birini sevebilir misin?" "Peki siz? Kanatlarında ölüm taşıyan bir Anka kuşunu sevebilir misiniz?" Yayımlanma tarihi : 02.06.17

Asker kızı olmanın nasıl bir duygu olduğunu merak edenler icin yazdığım bir deneme kitabı...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

-TAMAMLANDI- " Beni telefonuna kelebek diye kaydetmişsin.. O kadar özel olduğumu bilmiyordum.." " Hissettirseydim bilirdin. Ama özel olduğun için falan değil. Kelebek tam anlamıyla seni temsil ediyor.. Bilirsin, kelebeklerin ömrü 2 gündür.." "Sen bana yangın ol efendim, ben sana Rüzgar..."