TÜM HAKLARI SAKLIDIR © "Ölüm, bedenin uykusu ruhun özgürlüğüdür. " ------ İçlerinde vuku bulan duygular arasında ezilip giden hayaller ve onların bi çare, mahçup ve mahzun olan mazlum dostları... Acı, kaybetme ve olgunluk arasında, acımasız hayatın bataklık misali içine çektiği dünyanın ortasında ayakta durmaya; düşmemeye, kalkmak için hamle yapmaya çalışan küçücük bedenlere sahip koca yürekli insanlar... Onlar Türklerin "Sefiller'i..." - - - - Siz henüz çocukken, aileniz gözünüzün önünde katledilse ne yapardınız ? Yiğit 11 yaşındayken ailesinin öldürülmesine gözleriyle şahitlik eder. Bundan sonraki hayatında ise katili bulmak için intikam yemini edecektir. Katili bulma pahasına, hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığı tehlikeli bir dünyaya adım attığında ise genç adamı umut dolu karanlık bir yolculuk beklemektedir.

❤️ Epsilon Yayınevi ile raflarda! Kitaptan ilk üç bölüm okuyabilmeniz için yayında! #1 Romantizm Yaman, Rüya için, tıpkı onun söylediği gibi, bir kahraman olmak istemişti. Bir katil değil, öfke ve sertlik dolu bir adam değil, basit bir kahraman... Sadece bir anlığına da olsa, uzanıp kızın elini tutsa, değişebileceğini hissetmişti. Yoktan var olup bambaşka bir adam olabileceğini... Karanlık denizi aydınlatan bir deniz fenerinin ışığını görmüştü gözlerinin içinde. Öyle parlak, öyle güzel bir ışıktı ki gözlerindeki, adama o karanlık denizi aşabileceğini hissettirmişti...Sanki yalnızca bir kez sıkıca yakalasa o eli, tüm kirleri terk edecekti bedenini. Ama adam o eli tutmamıştı. Nasıl tutardı ki? Tutamazdı. Tutarsa kirletirdi. Tutarsa değişmesi gerekirdi. Başlangıç : 31.12.2013 Bitiş Tarihi :11.10.2016 İnstagram / llchaim Facebook grubu / BUSE ATMACA HİKAYELERİ

Bütün bölümleriyle tekrar yayında

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."