Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...
2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yo...
Karanlıklarda kaybolurken ruhun Gözlerin dalarken boş duvarlara Sessizliğe gömülürken bedenin Beni özleyeceksin Bir ses gelir ansızın kulağına Bedenin ürperirken bir anda Gecenin karanlığı çökerken üstüne Beni özleyeceksin Bir yanın susarken Kendini kaybettiğinde bu şehirde Zaman geçmek bilmezken Beni özleyec...
Hepimizin kendimize ait küçük bir dünyası var, hepimizin o küçük dünyasında bazı küçük kara bulutları da var. İşte ben o aslında küçük olan, ama zamanı geldiğinde dünyamızı kapkara bir topa dönüştüren o bulutlardan, yani psikolojik hastalıklarımızdan bahsedip, araştırma ve bilgilerimi bir kitaba dönüştürüyorum.
Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yok...
