Eşcinsel konulu bir hikayedir.

Paralı bir İntikamcı... Okulun Buz prensi... *** Paraya ihtiyacı olan bir intikamcı reddedilemeyecek bir istek karşısında zorda kalarak okulun buz prensini kendine aşık etmeye çalışacaktır. Ateş ve Buz efsanesinin doğuşuna tanık olalım. ? Kapak # @E-rabbit ' e aittir. ❤❤??

Bu savaşın iki sonucu vardı, ya kazanırsın ya da sürülürsün. Sırlarla dolu bir geçmişi ve nefesi olduğunu iddaa ettikleri bir çocuk. Kafasını gökyüzüne kaldırdı, karanlık gecedeki tek tük yıldızlar şehrin üstünde parlıyorlardı. "Sen benim neyimsin?" diye tekrar fısıldadı. Geçmişi kadar karanlık sokağa nefeslerini bırakıp, yıldızlara baktı.

DÜZENLENDİ! "Sırtını yaslayacak bir duvara ihtiyacın var." "Biraz da soluklanmaya..." diye tamamladı beni. Dilimi dişlerim üzerinde gezdirdim. "Biliyor musun, benim de şurayı dolduracak bir şeye ihtiyacım var." dedim elimi başımın üstüne koyarak. Şaşkınlıkla birkaç saniye bana baktıktan sonra başını geriye atarak kahkaha attı. Gülümsemem dudaklarımda dondu, başımı eğerken ısındığımı hissettim. "İnsanlar dertlerini itmeye çalışırken sen başına dert almak mı istiyorsun?" dedi tek kaşını kaldırarak. "Ben sadece yerine endişeleneceğim birini istiyorum."

Tek bir hareketi, tek bir sözü hayatımı değiştirmeye yetiyordu işte. Uğur benim güneşimdi ve ben onun yörüngesinden çıkamıyordum. Hayatıma bıraktığı etkiyse gözle görülür bir şekildeydi. Onun yörüngesinden çıkarsam hayatım mahv olurdu. Ona çok yaklaşsam yanıp küle döner, uzaklaşırsam ise sadece var olurdum, yaşıyor olmazdım. Yani ona ihtiyacım vardı. Ona muhtaçtım.

Çok eski ve çok amatör bir kitap ona göre okuyun tşkler Bebeklikten beri iki arkadaş Gerçekten sadece iki yakın arkadaşlarmı? Yoksa birileri zamanından beri içinde bir yerlerde hep o sevgisine zincir vurup doğru günümü beklemişti. Ve zamanla kendini o düşünceden uzaklaştırıp 'sevmiyorum, çocukluktu o' diyip kendinimi kandırıyordu. Kim bilir? Not: Eşcinsel hikayesidir.

Cem ve Deniz. Kendilerine güvenerek başladıkları bir oyun. Heyecana dönüşen merak. Tutkuya dönüşen bir saplantı. Geçmişten gelen hayaletler.

Hayatımın belki de en boktan gününü geçirmiştim. İşten atılıp, kız arkadaşım tarafından terk edildim. En kötüsü de cebimde beş kuruş olmadan gecenin karanlığında, elimde küçük bir şemsiye ile bir yandan hayatıma lanet edip, bir yandan da ne yapmam gerektiğini düşünerek yürümeye devam ediyordum. Her zamanki yolumdan sapıp, kestirme olan ara sokaklardan birine girdiğimde ise; Birden onu gördüm. Siyah takım elbisesi darmadağın olmuş, ellerinde ve yüzünde kesikler vardı. Sanırım kavga etmiş olmalıydı. Etrafta hiç kimse yoktu, tamamen yalnızdık. Onu görmezden gelip yoluma devam etmeyi düşünüyordum. Zaten hayatımın en boktan gününü geçirmiştim, bir de bu herifle uğraşamazdım. Çünkü benim yerimde kim olsaydı eminim ki kavga etmiş, yüzünde ve ellerinde çeşitli kesikler bulunan böyle bir herife bulaşmak istemezdi. Ben bunları düşünürken o ise gözlerini kapatmış yağmurun sesini dinliyor gibiydi. Onu görmezden gelip yoluma devam etmeyi düşündüm fakat nedense kendimi birden onun yanında buldum. Omuzuna dokunup -: İyi misiniz? Yürüyebilecek misiniz? O ise kapalı olan gözlerini hafifçe aralamış bana bakıyordu. Gözleri masmaviydi ve gece olmasına rağmen gözlerinin rengi belli oluyordu. Dudaklarını araladı ve bana -: Harikayım. Dedi. Bunu söylerken bir yandan da öksürüyordu. İster istemez gülümsemiştim. ''Peh harikaymış'' Dedim kendi kendime. Düşüncelerime ara verip bir yandan belinden destek alarak onu evime götürmek üzere yola koyuluyor, bir yandan da yeni bir iş bulup hayatımı eski düzenine sokmam gerektiğini düşünüyordum. Fakat nereden bilebilirdim? Bu dayak yemiş herifin hayatımı tamamen altüst edeceğini.

Yaşanmış bir hayatı anlatmaktadır ...

Fahişeler. Parayı basarsın, altına alırsın, becerirsin. Yüzüne bakmadan çekip gidersin. Beğenirsen, tekrar gelir becerirsin. Sonra bir daha. Bir daha. Bende bir fahişeyim. Evet, o nefret ettiğiniz, lanetlediğiniz insanlardanım. A, pardon insan mı dedim? Obje diyecektim. Peki fahişeler bu işi neden yapar biliyor musunuz? Bilmiyor musunuz? Peki ya fahişelere aşık olunur mu? Olunmaz mı? Olunur! Hemde öyle bir olunur ki, feleğin şaşar. Ne cinsiyetinin önemi kalır, ne fahişeliğinin. O'dur önemli olan. Sadece o! Ben bir abiyim, aynı zamanda bir baba. Ve bir fahişe. Herkesten, herşeyden gizli bir fahişe. Kardeşleri uğruna erkeklerin altına yatan, duygularını bastırmış, çoktan ölmüş bir fahişe. Ben uyandırılmayı bekleyen bir ölüyüm. Bir abi kardeşleri uğruna ne kadar ileri gidebilir? Kasım 2014