*Tavan arasında bulunan bir defter insanların hayatını değiştirebilir mi?* Kimden kalmış olabilir? Kimlerin eline geçe bilir? Geçmişten izler taşıyan bu deftere yazılan isimlerin içinde olmak istemezdiniz. Bu deftere sahip olmak demek sevmediklerini yok edebilmek demektir. Paul onun hayatını mahveden insanlardan kurtulmayı mı seçecek yoksa hayatını mahvetmelerine izin mi verecek? Kitabı okuduğunuzda belki de Paul'un gizli defterinde yer almak isteyeceksiniz. UNUTMAYIN HER HATANIN BİR SONUCU VARDIR PAUL'UN YAPTIKLARININDA BİR SONUCU OLACAKTIR.

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter Hiç kimse aramasa sormasa beni Sen gelsen yeter Huzur ellerinin güzelliğidir Gözlerin karşımda mutluluk denizi Her sabah soframızda ekmeğimizi Sen bölsen yeter Yüreğim seninle yaylalar kadar serin Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam Sen dolsan yeter Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm Bende sabır sende naz Gündüzünden vazgeçtim düşündüm biraz Bir yüz görümlüğüm sende olsan yeter Duymasa da hiç kimse Şair gönlümü sende karar kıldığını Ve içimi şerha şerha yarıldığını Sen bilsen yeter  

Anlamıyorum ben onları, Neden bu kadar kolay vazgeçmek? Kaç günümüz garantide şu hayatta.. Nereden geliyor bu özgüven? Nasıl başladınız ki sevmeye, Unutursun yamalanmış hep dillere, Kolay mıydı bu kadar peki? Niye eksildi yıllarımız öyleyse.. Yok azizim, Sevmeyi unutmuş kalpler, O kadar düşmüşler ki hayatın peşine, Kendilerini unutmuşlar usulca Onca karmaşa keşmekeş, Hislerini alıp götürmüş öylece, Beton yığınlarında unutmuşlar çiçek kokusunu, Balkonlarda bir fotoğraf misali sadece, Sanki yıllar öncesine gitmiş gibi görüntü, Siyah beyaz, biraz puslu.. Ve ben hala yeşertmişim bak aşkı, Koyu gri bulutlar altında, Bir çocuk misali büyütmüşüm Yanlış zamana mı gelmişim ne, Çekip alamadım seni bu grilerden, Oysa mavi bakardın sen, Pembe severdin tüm çiçekleri.. Bir oğlak hapsedilmiş bir bahçeye, İçi sönük gözler bakıyor meraklı gibi.. Yağmurlarda koşmalıydı ya oysa, Yeşiller içinde.. Boğuyor beni buralar artık, Bir kelebeği tutmuşum avuçlarımda, Renklerini gizliyorum kanatlarını dünyadan, Biliyorum ki fazla güzel dünyaya.. Gökkuşağı gibi, Hayaller gibi, Sen gibi.. Ve ben gibi belki biraz, Seni seven, Ben gibi…  

Kar yağıyor bu şehre Sen yoksun Yağmur yağarken de yoktun Geçenlerde rüzgâr sert esti yine yoktun Rüzgâr ılık estiğinde de yoktun Hani şu gezdiğin kaldırımlarda sonbahar yaprakları var Sanki süpürülen yaprakları değil de hayallerimi süpürdüler Canım yandı Sustum Ağladığım gizlice onlar gülerken Mesela önceki gece bir video ilişti gözüme Fonda bizim şarkımız çalıyordu Sahilde yürürken oğlan kıza hiç bitmeyecek söz veriyordu Kıskandım Ama bağıramadım Ağladım sessizce Sen yine yoktun Olsaydın belki gözyaşlarımı silerdin Ama sen yoksun

Yağmur yağıyor durmadan İstanbul’a Ne güvercin mutlu ne de sessizlikle boğuşan gölgen Ve ben Ay kız kimse bilmez Kimse bilmez insanın içinde yanan yangını Ne yağmur ne kar Bitirilemez bu toprak yalnızlığını Kurumuş kalmış yüzümde gözyaşlarım Duygularım istirahata çekilmiş Yalnız parmak uçlarım tanıyor seni Başka kimse tanımıyor Anlamsız cümlelerin içinde Yazabildiğim kadar sana olan sevdam Sevebildiğim kadar seni yazmam Uzak yolların yolcusu oldum artık Dilimde bir türkü Parmaklarım sararmış tütünden  

(Kitap olacağı icin sadece bir kısmı buradadır) "Koruma şirketinize söyleyin, ben kadın koruma istemiyorum." Dedi birden. Dişlerimi sıktım. Demek bu yüzden öyle demişti Patron. "Koruma şirketimiz beni gönderdi, beğenseniz de beğenmeseniz de ben koruyacağım sizi" dediğimde soğukça güldü. "Seni kim koruyacak" dediğinde başımın arkasına silahı dayadı iri adam. Mert Bey 'e bakmaya başladım. Yüzünde sebepsiz bir gülümseme vardı. Gözlüğümü çıkarttım. Sanırım bu testti. Bende Patronumun yüzünü kara çıkartmayacaktım. "Seni kim koruyacak dedim" "Kendimi değil, sizi korumaya geldim. Silah size değil bana doğrultuldu" dediğimde gülümsemesi yayıldı yüzünde. "Taner, bana doğrult silahı" der demez silah ona doğru dönecekken tekme atıp bileğine silahı düşürdüm. Elini alıp kıvırdım, arkasına verince acıdan kıvranmaya başladı. Boyunu küçültmek için dizlerinin iç kısmına vurdum yere diz çöktü. Başımı kaldırıp Mert Bey 'e baktım. Başını salladı olumlu anlamda. "Hoş geldin, Nisan" dedi gülerek. (Kitap olacağı icin sadece bir kısmı buradadır)

Gurur Özdemir, uzun zamandır uzaktan izlediği kıza sırılsıklam aşıktı. Her gün aynı saatte köşesine çekilir, okul kapısından içeri girdiği anın hasretiyle onun gelmesini beklerdi. Yalnızca uzaktan görmek ona yetiyordu. Daha fazla yaklaşmaya cesareti yoktu. Duru Çelik, 19 yaşında ve hukuk öğrencisidir. Ayrıca bölümünün 1.si. Arkadaşları tarafından 'İnek' diye adlandırılan genç kızın tek derdi, okulunu bitirmek ve ailesinin geleceğini kurtarmaktı. Aşka zamanı yoktu. Üstelik gerçek aşka rastlayacak kadar şanslı olduğuna da inanmıyordu. İkisinin kaderini birleştiren şey ise bir kazadan ibaret ve bir de intikam isteği. Gurur sevdiği kıza yaklaşma cesaretini gösterdiğinde, saklanılan gerçeğin ortaya çıkmasına engel olamayacağını biliyordu. Sonunda mahvolacağını da. Ama umurunda değildi. ** Bu hikaye 2013 yılında yazılmaya başlanmış olup, facebook sayfasında yalnızca iki bölüm yayınlanmıştır. @Tüm hakları saklıdır.

"Bak anlamadıysan eğer tekrar söyleyeyim. Sen bensin. Ve seni sevdiğim günden beri bana aitsin. Seni bırakamam, kaybedemem. Senden asla uzaklaşamam. Çünkü sen benim içinsin. Çünkü sen benimsin. Bu asla değişmez. Bu bir kaide. Benim kaidem. Hiç bir istisna bunu bozamaz yahut yıpratamaz." *kitabın isminden dolayı kötü çocuk/kötü kız hikayesi sanılmasın. Kastedilen aitlik sevgi bağından başka bir şey değil. Saf bir aşk hikayesi yalnızca:)

Bu kitap, "Hiçbir üzüntü, mutsuzluk ve acı olmadan bir hayat sürülemez ve böyle bir kitap bile yazılamaz." diyen edebiyat hocama tepki olarak yazılmıştır. Trabzon Kurgusu olup, herkesin okuyabileceği ful mutlu, mutsuzluğa dair tek cümle bile barındırmayan bir kitaptır... Bu kitapta ne üzüntü ne mutsuzluk ne acı, ne sıkıntı, ne dert, ne de keder hiçbiri yok. Bu kitapta ölüm bile yok. Kötü kız ve ya kötü çocuk da onların çevirdiği dolaplar da yok. Bu kitapta mutluluk, kahkaha, sevinç ve tüm olumlu duygular var. Bu kitaptaki esas kız o kadar zeki ki diğer kitaplardaki klişe şekilde gözünün önündeki görmeyen kızların aksine her şeye bir fikri olan en olmadık şeyi bile tahmin edip bölümler hakkında spoiyi kendisi veren bir kız. İlk bölümden son bölüme kadar mutsuzluğa dair tek bir cümle dahi yok bu kitapta. Bunun garantisini verebilirim. Ve tüm ömür garantili. Böyle iki yıl garantili falan da değil. Memnun kalmazsanız anında iade edilir. Böyle sürekli mutluluk dedim diye vıcık değil. Okuyun ve test edin. Konusuna gelecek olursak, Açın ve tanıtımın tamamını okuyup fikir sahibi olun ♥ 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır. İsminde Trabzon geçen ve ful mutlu kurgu olarak yazılmaya başlanmış ilk kitaptır. Alıntı, "ESİNLENME" ve ya çalma durumlarında gerekli hassasiyeti o kişilere göstereceğim Trabzon'un hırçın bir kızı olarak... (Ve şahsen noterden kendi adıma tasdik edilmiştir)