Sarp: Güzelsin Bilinmeyen numara: Ama sen beni hiç görmedin Sarp: Evet, görmedim Sarp: Bu yüzden bana güven Sarp: Çünkü güzellik yalnızca dış görünüşle ilgili değildir benim için Sarp: Bir insanı güldürebiliyorsan güzelsindir, bir insanı olduğu ortamdan bambaşka bir yerde hissettirebiliyorsan güzelsindir Sarp: Ve bir insana hiç hissetmediği bir duyguyu hissettirebiliyorsan Sarp: İşte asıl o zaman güzelsindir

Irmak, 14 Şubat'ın özel bir gün olduğuna inanır ve o gün bir randevuya çıkmanın nasıl bir şey olduğunu merak eder. Ama hiçbir zaman Sevgililer Günü'ne sevgili denk getirememiştir. Hayatına birini almak ve âşık olmak istemediği bir dönemde sadece bir gün için randevuya çıkmanın iyi bir fikir olacağına inanarak internete Sevgililer Günü için bir ilan verir. Ancak ilk aşkı ilana başvurduğunda işler, Irmak'ın kontrol edemediği kadar karışır ve kalbinin etrafına ördüğü buzdan duvarlar hissettiği sıcak hislerle tehlikeye girer. Semih: Eğer o saçma ilanı kaldırmana yardımcı olacaksa değerlendirmeye alınmak istiyorum Irmak: Ne? Semih: Yazdığımı okudun Semih: Adayım

Çocuk avucunda tuttuğu kiraz çekirdeklerini kendinden 3 yaş küçük kıza gösterirken minik kalbindeki aşkın karşılığını bulmanın hayalini kuruyordu. "Bunlar ne biliyor musun Nisan?" Nisan, Ömer'in avuç içindeki kiraz çekirdeklerini görünce gülümsedi, nihayetinde bu hayatta en çok kirazı seviyordu ve onun çekirdeğini çok iyi tanıyordu. "Bunlar benim en bi' sevdiğimin çekirdekleri!" Ömer, Nisan'ın verdiği cevaba karşı iç çekti. Oysa Nisan'ın en bi' sevdiğinin kendisi olmasını istiyordu ama yine de bunu bir türlü başaramıyordu. Tabii bu pes edeceği anlamına da gelmiyordu. "Şimdi bu çekirdekleri buraya dikeceğim Nisan. Gün geçtikçe minik çekirdekler kocaman kiraz ağacına dönüşecek ve sen bu ağaçtan kiraz yediğin gün artık en bi' sevdiğin ben olacağım. Anlaştık mı?" Minik kız duyduklarından sonra dudaklarını büktü. O her kiraz mevsimi bitiminde göz yaşı döker, onlara tekrar kavuşacağı günü iple çekerdi. Şimdi nasıl olur da en çok sevdiği kirazın yerine Ömer'i koyabilirdi? Hem o, zaten Ömer'i çok seviyordu. "Kirazlardan sonra en çok seni sevsem olmaz mı Ömer?" Ömer, biraz eğilerek Nisan'ın gözlerine baktı. Ela gözleri ışıldayarak onu kendine doğru çekiyordu ama bu sefer ela gözlere kanmaması gerektiğini biliyordu. O yüzden hiç beklemeden elinde tuttuğu kiraz çekirdeklerini toprağa attı ve üzerine su dökerek hayalini kurduğu her şeyin gerçekleşmesi için dua etti. Nisan'ın onu herkesi sevdiği gibi sevmesini istemiyordu, o herkesten farklı sevilmek istiyordu. "En çok beni seveceksin Nisan ve böylece benimle evleneceksin."

Bedenini öne doğru büktü ve koyu kahvelerini kısarak dudaklarını büyük bir yavaşlıkla alnıma dokundurdu. Tam da o anda midemin aniden kasıldığını hissettim. "Eğer benden istediğin gerçekten buysa, abin olurum." Sarfettiği sözler ile kulaklarımda bir uğultu ve hemen ardından boğazımda bir yanma meydana geldi. Onu göğüsünden tutup kendimden uzaklaştırmak ve bu yakınlığın gereksiz olduğunu savunmak istedim ancak dudakları temasını kesmeden ve onu itmemden gram etkilenmeden sürtünerek burnumun ucuna kadar indi. "İhtiyaç duyduğunda, baban olurum." Dudakları burnuma küçük bir baskı uygulayarak kısa süreliğine tenimden ayrılırken çok geçmeden sıcak dudaklarının varlığını yanan yanaklarımda hissettim. Göğüsümde binbir çabayla canlı tutmak için çabaladığım, özenle sakladığım o minik kuşun kanatlarını delicesine çırptığına şahit oldum. Yutkunuşlarım arttı. Nefes alış verişlerim hızlandı. Dudaklarını aralayıp kısa bir nefes aldığı esnada burnunu bir kedi misali usulca yanağıma sürttü. "Sığınmak isteğinde, liman olurum." Ilık nefesini sertçe dışarı bırakarak aralık dudaklarımın arasından içeri sızmasını sağlarken kollarının arasında titredim. "Korktuğunda, kalkan olurum." Dudakları temasını kesmeden bir yol izlercesine dudaklarımı es geçip çeneme ilerledi ve bir sonraki durağında yumuşak bir baskıyla çeneme yaslandı. "Ne olmamı, neyin olmamı istiyorsan o olurum." Başını aşağıya eğmeden hemen önce bakışlarını gözlerime çevirerek yüz ifademi dikkatle inceledi. Rahatsız olup olmadığımı kontrol ediyor olmalıydı. Değildim. Biraz garip hisler içindeydim ancak bu senelerdir hissettiğim huzursuzluk, rahatsızlık ya da korku hislerine hiçte benzemiyordu. "İhtiyacına, isteğine göre şekillenirim ama bu durum kocan olduğum gerçeğini değiştirmez."

Küçük bir çocuğa göründü canavarlar.Fısıltılar,fısıltılar. Bulacaklar kızı ,yüzlerinden kan ve irin akıtanlar. Kızı koruyor kuşların efendisi. Kızı koruyor cehennemin bekçisi.

Burası Dip. Burada aşklarda savaşlarda aynı tutkuyla başlar. Sen beni yaz ben senin parmaklarından ziyan olmaya razıyım,diyen adama. Ben seni yazdım sayfalarca. Hala ve daima. 18.11.2018

ASKERİ KURGU Ailesi tarafından örselenen, geçirdiği bir trafik kazasında kayıtlara ölü olarak geçen ve o kazada duyma ve konuşma yetisini tümüyle kaybeden Efser, oldukça varlıklı olan ailesini, babasının tatil yapması için aldığı karavan ve kiralık şoför ile terk eder. Ülkenin çeşitli bölgelerinde kamp yaparken kiralık şoför tarafından gasp edilir ve yolun geri kalanına tek başına devam eder. Nihayetinde son durağı olan şehre, Kars'a varır. Şehirden uzak bir ormanda kamp yapmak isterken farkında olmadan askeri bölgeye girer ve hikayesi başlar. Duyma ve konuşma engeli olan Efser'in yolu Astsubay Kıdemli Üstçavuş Ediz Hun Türkoğlu'yla denk düşer. Kendisini ajan olarak gören bir adamla çekişmeli bir aşkın içine düşer. Sağır, dilsiz bir sevda nereye kadar gidebilir?

MAHALLE İnsanın hayatında kimi anlar vardı ki, bir dönüm noktası ya da sıfırdan başlangıcı olabilirdi kişinin. Tek bir durum, tek bir mekan ya da tek bir insan yeterdi. Ve tek bir duygu. Kızgınlık olabilirdi, kırgınlık belki de. Kimi zaman mutluluk seni sıfırdan, yeni bir insan etmeye yeterdi. Fakat en çok aşk, dönüm noktası olabilirdi bir insanın. Nefretle başlamış, bir aşk. "Senin aklınla bir daha kuyuya inersem o kuyuda öleyim inşallah!" tek bir nefeslik kadar susup devam etti sonra. "Bula bula boynunda zincirle gezen sokak köpeğini mi buldun bana?" Tibet durdu. Adımları bir bıçağa rastlamış gibi kesilirken göğsünü yoklayan o kırgınlıkla henüz yeni tanışıyordu. "Tutku! Tutku! Tutku! Ne var? Adımı mı ezberliyorsunuz?!" dediğini işitti. Adının Tutku olduğunu ancak öğrendiği kız ondan gittikçe uzaklaşırken, son bir kulakla, zorlukla duydu sesini. "Bir daha bana boğazında zincirli bir köpeği layık görecek olursan, eve gelmeden önce bir barınağa uğrayıp sana köpek alacağım."