sen gittiğinde henüz akşamüstüydü, Jungkook.

Kim Taehyung, Park Jimin'i kendini öldürecek kadar çok özlemişti.

korkmana gerek yok, gözlerini açtığında burada olacağım; onlar bunun asla gerçekleşmeyeceğini söylese bile en yakın arkadaşımdan asla vazgeçmeyeceğim aptal bir kaza yüzünden komada olsan bile.'

Söz vermiştin, Beni sevecektin, Sonsuza kadar.

*Baby Came Home'un devamıdır.

"Lütfen sevgiline söyle, benim kalbimle çok sevsin seni."

[vmin] Taehyung'un yanına uzanmış gibi hissettirmişti Jimin'e, zaten öyleydi. Gökyüzünü izlerken hâlâ sevgilisine bir şeyler söylüyordu, "Gitmeden önce, geldiğin zaman eskisi gibi beni şarkı söyleyerek uyutacaksın diye mutlu olmuştum, bana şarkı söylemeni çok istedim Taehyung, çok fazla." Gözyaşlarını, siyah hırkasının kollarına sildi. Akan acıydı, sadece gözyaşından ibaret olmadığı kesindi. Ama neden acı azalmıyordu?

Ona silahımı doğrulttum fakat o bir çiçek uzattı bana. dom'um kapak için teşekkür ederim, ellerini öpüyorum ♥️

tamamlandı. "Kör olan bendim ama göremeyen sendin Jeon Jungkook."

o yıldızlı gecede, aydan nefret ettim. # parallel lines series°