Czasy studiów zostawił za sobą, lecz co teraz? Wiktor Zamoyski nie często stawiał sobie to pytanie, a decyzję o przeprowadzce do niewielkiej wsi pod Warszawą podjął głównie ze względów zdrowotnych. Do szczęścia wystarczyło mu skromne mieszkanko, ciepła posadka w małym, miejscowym liceum, karma dla persa Dickensa i dobry bar gdzieś w okolicy. Nie miał zamiaru angażować się w nic innego poza pracą. Na drugi plan zeszły kontakty towarzyskie, romansowanie, czy nawet rodzina. Za nic nie chciał się z nikim wiązać, a jednak w pewnym momencie jego życia pojawiły się dwie przedstawicielki płci pięknej, które wywróciły jego sielankowe życie do góry nogami. Jakby tego było mało, młodemu nauczycielowi przyszło zmierzyć się ze zmorą każdego człowieka - rozmową z samobójcą. 1. Miejsce w konkursie Splątane Nici „Tajemnica/thriller"

Zebra już jest w dolinie, powtarzam, Zebra jest już w dolinie. Rozpocząć operację "Kanarek". Bez odbioru. UWAGA! WCHODZISZ NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ. Nie odpowiadam za psychiczne urazy spowodowane zbyt dużą ilością błędów logicznych i gramatycznych, a także niedopracowaną fabułą. Praca brała udział w konkursie literackim Splątane Nici zima 2017/18 w kategorii AKCJA. 1. miejsce - "Zbieg" @BlueMagicRaccon 2. miejsce - "Zebra w dolinie" Farao_ Wyróżnienie - "Herbata z jagodami" @Alexia_Shadow

TRYLOGIA. Osiągnęliśmy szczyt. Ona wynalazła lek na wszystko. Serum miało mutować nasze komórki i udoskonalać je. Mieliśmy zyskać kontrole nad całym potencjałem naszego mózgu. Mieliśmy być niepokonani. Natura nie mogła pozwolić, by jeden gatunek tak wyraźnie dominował nad resztą. Ludzkie komórki, po kilku sukcesywnych próbach, przestały przyjmować szczep, ukryty w remedium- zaczęły się mutować, pożerać. Likwidowały każdą człowieczą tkankę. Zakażonych, martwych ludzi wyrzucano do zbiorowych mogił. W ten sposób zaraza dopadła zwierzęta, które pod wpływem tej trucizny, przeobraziły się w potężne bestie, z jednym życiowym celem: zabić każdego człowieka. Zaraza niosła się zarówno drogą płciową, jak również poprzez ugryzienie. Bezradność rządzących, w stosunku do rosnące problemu, który w diametralnie szybkim tempie, opanował ogromne obszary, ściągnęła ich uwagę. Wielu z nas od dawna wierzyło, że nie jesteśmy sami. Zlekceważyliśmy ich i to był nasz największy błąd. Tak wielu z nas bało się końca, a teraz? Teraz wszyscy się o niego modlą...

Robbie porywa i więzi ludzi, zmuszając ich do udawania swojej rodziny. okładka: @BursztynoweOko

Rok 2053 Wysoko rozwinięte badania genetyczne doprowadziły do powstania wielu odmian ludzi. Rodzice zapragnęli wybierać cechy własnych dzieci, mimo że nie wszystkie te eksperymenty kończyły się sukcesem. Takim nieudanym eksperymentem jest Ida. #1 w Science-Fiction!

Zawsze byłam od Ciebie gorsza. Biedniejsza, brzydsza, grubsza. Byłaś blaskiem, ja Twoim cieniem i zgadzałam się na to. Pragnęłam Twojej przyjaźni. Kochałam Cię jak siostrę, której nie miałam. Jednak to zaszło za daleko. Zatrułaś mnie. Chcę się uwolnić. Nie pozwolę Ci mnie zniszczyć. _____ Inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Nie zezwalam na kopiowanie ani przepisywanie tego gdziekolwiek. Jeżeli zauważysz, że ktoś zbyt mocno zainspirował się moją pracą, daj mi znać. Uczestnik konkursu "Skrzydlate słowa". Okładka: @Flowercy

Skok Tarken ma dwadzieścia osiem lat, robota ze sztuczną inteligencją najstarszej generacji i talent do zawalania każdej roboty, którą zleci mu Organizacja Kosmiczna. Gdybyście jednak poprosili go, żeby sam siebie opisał, powiedziałby najprawdopodobniej, że ma piękną twarz.

Wyobraź sobie życie w koszmarze, gdzie każda minuta to sześćdziesiąt sekund czystego strachu. Gdzie ten sam dzień odgrywa się wciąż na nowo i na nowo, bez końca. Gdzie każdy oddech i każda myśl są własnością kogoś innego. Koszmar stworzony z myślą o Tobie. [+18] Opowiadanie o trzech dniach z życia kobiety w ultrakonserwatywnym małżeństwie. Okładka w wykonaniu @Dyktatorka

-TYMCZASOWO ZAWIESZONE- Nie było to ani dawno, ani nawet nie do końca "było". Nie za siedmioma górami, nie za siedmioma lasami, chociaż zależy jak daleko i od której strony mapy patrzeć. Nie w pięknej krainie. Zupełnie zwyczajnej. Nawet zbyt zwyczajnej. Choć "zbyt" stanowiło właściwe jej podstawę. Trudno w końcu jest żyć w świecie, gdzie granice między metaforą a dosłownością się zacierają, a symbole przybierają ciało i mieszkają między nami. W każdym razie i tak najważniejszy jest bohater, chociaż zdecydowanie nie w tym przypadku. Och, to robi się coraz bardziej kłopotliwe. Może po prostu zacznijmy, dobrze? Był sobie dywan... ----------------------------- Kilkunastorozdziałowa opowieść traktująca o osamotnieniu, odrzuceniu i o tym, jak można stać się niewidzialnym dla oczu wszystkich wokoło. Dla przełamania posępnej tematyki wzbogacona o elementy humorystyczne i abstrakcyjno-fantastyczne. W związku z powyższym trudno mi przypasować Bajkę do konkretnego gatunku, więc powiedzmy, że od biedy ujdzie obyczajówka. ----------------------------- Okładka wykonana przeze mnie. Fajna, nie? Opowieść czeka na lepsze czasy, ale pewnie kiedyś ją skończę. Tak czy siak... Dobrze, że jesteś!

Papierowe dziewczęta nie mówią, może to i dobrze? Ich słowa są tylko literami na papierze, tak jak ich delikatne usta, obsypywane pocałunkami przez równie cichych chłopców. Ja i tak wolę je od tych, które codziennie widuję w szkole. Może to i dobrze, że tamte mnie już nie zauważają? Kornel Cory, nie mówi ci to nic? I dobrze. Raczej nie masz skąd mnie znać. Już we wczesnych latach szkolnych opuszczałem wiele lekcji, zaczęło się od paru niegroźnych kłótni. Każdy czasem się z kimś kłóci, tym bardziej w podstawówce, jednak ja szybko odkryłem, że ludzie naprawdę mnie nie lubią. Miałem, nadal mam, dość nieznośny charakter. Jestem kłamliwy i podły, zawsze muszę powiedzieć to, co myślę. Nie, nie umiem się zmienić. Jedynym, co mogłem zrobić, było zabicie wolnego czasu, którego mialem w nadmiarze rezygnując z lekcji. Tak jakoś trafiłem na książki. Czytałem wszystko, co mi wpadło w ręce, ale ten jedenastoletni ja i tak najbardziej lubił dramaty i romanse. Opierały się na kontaktach i uczuciach między ludźmi, których mi brakowało. Moje wagary zaczęły być poważnym problemem dopiero w pierwszej klasie liceum, nie przeszedłem do kolejnej. Nigdy nie zwracałem uwagi na osoby z młodszych klas, a szkoda, bo jedna z nich już pierwszego dnia przykuła moją uwagę. Zwycięzca konkursu "Skrzydlate słowa" w kategorii dla nastolatków.