Mijn ouders en oma en opa renden naar me toe. "Aviana! Zorg ervoor dat je hier weg komt! Praat er met niemand hierover! Begrepen?" Zei mijn vader dwingend. Ik knikte verbaasd. Ze trokken me in een stevige knuffel. Ik zag de muur van water dichterbij komen. "We houden van je, Aviana." Fluisterde mijn moeder glimlachend. En toen gebeurde het. Het jacht sloeg om. Iedereen viel in het water. Ik zag een zwarte mist in het water iedereen naar beneden trekken. Mijn ouders keken me glimlachend aan. Ze hielden elkaars handen stevig vast. En toen verdwenen ze. Ik zag niemand meer. Mijn zuurstof begon op te raken. Ik probeerde naar boven te zwemmen, maar het lukte niet. Het zwarte mist begon ook om mij heen te zwemmen. Aviana... Ik stak mijn hand naar boven. Tot mijn verbazing voelde ik een hand om mijn pols. Wat? Ik werd naar boven getrokken. Het zwarte mist trok zich terug. "Gaat het?" Vroeg een jongen als we het wateroppervlak bereiken. "Mijn familie." Fluisterde ik. De jongen tilde me omhoog. Ik keek naar boven. Oh god dat had ik niet moeten doen. Een jongen met prachtige chocoladebruine haar en smaragdgroene ogen keek me bezorgd aan. Snel wend ik mijn blik af. Oh dat had ik ook al niet moeten doen! We zweven een paar meter boven het water. "W-wat gebeurt hier?" Stamelde ik. "Oh ik heb je net gered uit het water en nu zal ik je terugbrengen." Antwoordt de jongen nonchalant. "Wie ben jij? En waarom kun je vliegen?! En hoe weet je waar ik woon?!" Ratel ik. De jongen trok me tegen zich aan. "Je moet even rusten. We hebben het hier later wel over." Fluistert hij zachtjes. Ik knik. Hij tilt mijn kin op en drukt dan zijn lippen op de mijne. ?! Ik probeer hem weg te duwen, maar hij trekt me nog steviger tegen zich aan. Langzaam voelde ik me slaperig worden. Een paar seconde later viel ik in slaap.

Shatira is 2 jaar gelden als 11 jarig meisje geadopteerd door one direction lees in dit verhaal hoe de leden van one direction omgaan met de (vervelende) puber: Shatira:) Dit is mijn eerste fanfictie verhaal so don't Judge me ;) Plz vote and comment to improve it x

Dit zijn Nederlandse en Engelse quotes. Ik update random, ik ben nog aan het schrijven. - You can't go back and change the beginning, but you can start where you are and change the ending.

Rose is 17 jaar en zit in een weeshuis. Ze zit er al sinds haar dertiende, nadat ze haar ouders verloor heeft ze een jaartje bij haar oma gewoont. Maar die kon niet meer goed voor haar zorgen en werd verplaatst naar een verzorgingstehuis. Daardoor moest Rose naar het weeshuis. Zodra ze ziet dat One Direction bij het weeshuis komen om iemand te adopteren, doet Rose er alles aan om niet door hun te worden geadopteerd. Dit alleen maar door die ene gebeurtenis van vijf jaar geleden... ~ Extra: ~ Boek is voltooid! Deel 2: Looking For Her. Begonnen op: 07/01/2017. Geëindigd op: 13/05/2017. Hoogste rank in fanfictie: #1 (27/03/2017).

'Het kan haar niet zijn. Ze is dood en als het haar wel was had ze me vast wel herkend,' mompel ik zacht. 'Ze heeft toch in coma gelegen?' vraagt Louis. Ik knik. 'Misschien is er iets fout gegaan en leeft ze nog,' zegt Louis nu. 'Het kan niet oké!' ik open de deur en loop weg. Ze kan niet leven, want ze is dood, maar wat als Louis wel gelijk heeft? Nee Harry, nu moet je stoppen. Ze is dood. D O O D, en dat weet je zelf, want het is jou schuld. Als jij had opgelet met je stomme hoofd en direct naar haar toe kwam leefde ze nu nog... 《♡》 Alice (Lavender) Brooks is 20 jaar. Na een auto-ongeluk is ze in coma beland. Alice is na anderhalf jaar ontwaakt uit haar coma. Als ze "wakker" is, herinnert ze zich niks meer. Alice weet alleen de dingen van haar verleden die haar zijn verteld door haar ouders. Ze weet dat ze geheugenverlies heeft gehad, maar denkt dat ze haar geheugen voor 100% terug heeft. Ookal heeft ze het er moeilijk mee. Zodra ze door een schoolproject bij de bandleden van One Direction terechtkomt verandert langzamerhand alles. 《♡》 ~ Extra: ~ Begonnen op: 12/02/2017 Hoogste rank in fanfictie: #2 (08/11/2020) Voltooid op: 09/09/2018