❝Sen ve beni, birbirimizden başka kimse iyileştiremez. Çünkü biz yaralarımızı nereden öpeceğimizi biliyoruz.❞ Otuz üç yaşında basit bir terzi olan ama zorunluluktan bir fabrikada çalışan Gülendam, yaşadığı mahallede adı çoktan 'evde kalmış kız kurusu' diye çıkmıştı. Başında şeytandan hallice olan üvey annesi ve onun kızı, arkasından yaptıkları oyun ile Gülendam'ı, mahallenin yıllarca arkasından konuştuğu bir adamla zorunlu evliliğe sürükler. 10.05.2024 -

Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.

18 yaşında ölmüştü genç kız. Şimdilerde 30'una yaklaşıyordu. Sağlıklı ama ölü bir kadının yeniden doğuşuna şahitlik etti fırtına. Ve bu mezardan çıkıp yeniden doğuşun hikayesiydi. Mısra ve Vural'ın hikayesi...

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Evde kalmış bir kız... Sinirlerine hakim olamayan Öfkeli bir adam... Peki ya bu ikisi bir araya gelirse...

❤️ Epsilon Yayınevi ile raflarda! Kitaptan ilk üç bölüm okuyabilmeniz için yayında! #1 Romantizm Yaman, Rüya için, tıpkı onun söylediği gibi, bir kahraman olmak istemişti. Bir katil değil, öfke ve sertlik dolu bir adam değil, basit bir kahraman... Sadece bir anlığına da olsa, uzanıp kızın elini tutsa, değişebileceğini hissetmişti. Yoktan var olup bambaşka bir adam olabileceğini... Karanlık denizi aydınlatan bir deniz fenerinin ışığını görmüştü gözlerinin içinde. Öyle parlak, öyle güzel bir ışıktı ki gözlerindeki, adama o karanlık denizi aşabileceğini hissettirmişti...Sanki yalnızca bir kez sıkıca yakalasa o eli, tüm kirleri terk edecekti bedenini. Ama adam o eli tutmamıştı. Nasıl tutardı ki? Tutamazdı. Tutarsa kirletirdi. Tutarsa değişmesi gerekirdi. Başlangıç : 31.12.2013 Bitiş Tarihi :11.10.2016 İnstagram / llchaim Facebook grubu / BUSE ATMACA HİKAYELERİ