Dökülüyor yine bulutlardan şiir yağmurları Yağdıkça ilham kokuyor şehrin sokakları Çayımı dolduruyorum kırmızı kupama Aklım ise hala yağmurda Bir elimde kağıt,kalem ; bir elimde çay Karşımda yağmur ve mahrur dolunay Seyre dalınca yağmuru Dökülüyor kağıda bir bir duygu Yağmurlardır şiirleri yaşatan Şiirlerdir yağmurları güzel kılan Biterken şiir yağmurları Sonlanır cümlelerin ahenkli dansı Kelimelerin yetmediği an Şiir yağmurlarıdır kalbini ıslatan Sende gel,ıslan bu yağmurda Korkma!Yaşa duygularını doyasıya

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.