"Yanıyorsun, sönmeyecek bir ateş gibi yanıyorsun; gökyüzüne cehennemini yansıtmayan bir güneş gibi yanıyorsun." Kelimelerimin önününü kesen bir vecayı kalbimin ortasında hissederken gümüşservi gözlerimi yansıtan kirpiklerimi hafifçe araladığımda gözlerinin en içine baktım. "Güneşin hicranı ağır gelirmiş aya." İnkar gözlerine bir perde gibi çekildiğinde, "Ama yanılıyorsun, ben yanmıyorum. Ben sönmüş bir cehennemim. Küllerim ruhum ve sen ruhumu ellerinin arasında tutuyorsun." diyerek gerçekliği yüzüne vurduğumda gözlerinde ki ifade ruhuma işledi. Keder gözlerime yeryüzünü gerçekliğe boyayan kar taneleri gibi süzülerek, "Çağ, bırak ruhumu." diye fısıldamama sebep oldu. "Çünkü," dedim acımasızca. "Ben küllerimden doğacak bir zümrüd-ü anka değilim."

Karanlığın tanımı neydi? Uçsuz bucaksız, alabildiğine uzanan bir siyahlıktı onlar için. Kirli mürekkep damlalarına bulanmış düşünceler, yabancı insanlar ve zehirli bir geçmiş. Kimsesizliğin içinde kaybolmuş bir kız. Kendi geçmişiyle, kendi benliğiyle savaşan bir oğlan. Karanlığın siyahla buluşması, kanın nefrete, aşkın da ölüme dönüştüğü bir dünya onların dünyası. Siyah onları yaratmadı aslında. Onlar, siyahı yarattı. ... ©Tüm hakları saklıdır.

Çağan 23 yaşında genç bir delikanlıdır. Babası asker ve doğuda görev yapmaktadır. Babası dışında başka bir akrabası yoktur bu yüzden babasınında isteği ile doğuda eğitim almaktadır. Ama acı habere kadar .. Babası şehit olduktan sonra tüm dünyası yıkılır hayattaki amacını yitirir ta ki -babasının vasiyetini öğrenene dek. Çağan'ın artık büyük iki amacı vardır . Biri içinde yanıp tutuşan intikam ateşi, babasının intikamı Diğeri ise babasının vasiyetinde bahsettiği kayıp kız kardeşi..

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.