"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "... cevap hep sen oluyorsun,'' dedim ve gülümsemeye çalıştım. Yanaklarımın üstünden süzülen gözyaşlarımı hissedince silmek için elimi kaldırdım. Tam yanağıma götürecekken Demir benden önce davrandı ve başparmağını yanağımda ve gözümün altında gezdirerek gözyaşlarımı sildi. Avucunu açtı ve başımı onun avucuna yaslamama izin verdi. Bu kitap KARANLIK LİSE serisinin ikinci kitabıdır.Önce ilk kitabı okumanız tavsiye edilir. Karanlık Lise serisi Epsilon Yayınevi ile tüm kitapçılarda! Karanlık Lise ve Karanlık Lise 2'yi tüm kitabevlerinden ve internetten satın alabilirsiniz. Bu yolda hiçbir zaman desteğini çekmeyen, daima yanımda olan Gölge Ailesi'ne çok teşekkür ediyorum. Sizler benim ikinci ailemsiniz. Sizleri çok seviyorum. Twitter: @alyaoztanyel Facebook: Karanlık Lise sayfası, Alya Öztanyel sayfası

"Sanırım en zoru; geçmişinin karanlığı geleceğine adım adım yaklaşan biriyle ileriye bakmaya çalışmak olmalıydı. Onunla olmak, gün batımını izlemek gibiydi. Tek fark, bir daha doğmayacağını ve ebedi karanlığın bizi yakalayacağını biliyordum."

Dünya karmaşıklıklarla , ironilerle ve etiketlerle doludur. Dünya bir sınıf gibidir. Açıklamama izin verin; Her sınıfın bir inek öğrencisi vardır – çalışkan insanlar , iyi bir üniversiteden mezun olup iyi bir işe sahip insanlar- , en arka köşe sırada oturan anormal , kaçık diye adlandırılan dışlanan mazlum olan vardır – genelde toplum tarafından dışlanmış ama içlerinde kocaman bir cevher olan insanlar - , herkesin taptığı ve peşinden koştuğu sınıfın en güzel kızı/erkeği vardır – genelde dış görünüş ve sahte bir kişilikle ve dolandırıcılıkla adını duyurmuş çabuk parlayıp çabuk sönen sahte insanlar - , sınıfın şaklabanı vardır bir de – insanları mutlu etmenin asıl amacı olduğunu fark edip kendini insanlara adayan yardımsever insanlarımız olurlar kendileri - , ve en ender bulunan ve genelde çok şey yaşamış olan tip en sona kalıyor. Her zamanki gibi unutulmuş. Yaşananlarda pek bir iz bırakamamış , zamanın kumlarına ayak izlerini bırakamamış ve küçük bir kızın duvarındaki o çatlağa sıkışıp unutulmamak için çabalayan insanlar. Genelde sınıfta onu en önde ortada en arkada … Nerede bulursanız bulun o kişi ABD Başkanı bile seçilse onu tanıdığınızı asla hatırlayamayacağınız kişi. Sürekli kitap okuyan , kafasını yazı yazmaktan kaldıramayan , kulaklarındaki kulaklığı çıkaramayan ve o sınıfta çektiği acıları zorlukları saklarken kendini yiyip bitiren ağzını açamayanlar var … Evet bu ben oluyorum. Genelde göze battığımı söylerler. Sanırım beni ‘’öbürlerinden’’ ayıran yönümde bu. Onların herhangi bir ‘’dönüştüğü kişi’’ kalıbı yok elimde. Çünkü bunu yaşayıp öğreneceğim. Ve bunu öğrendiğimde her şey sona erecek. Hayatıma hoş geldiniz . Ya da şöylemi demeliydim?Hayatınıza hoş geldim.