Headcanon to informacja na temat danego uniwersum stworzona przed fanów.

Lizbett Moreen, młoda kobieta cierpiąca na zaniki pamięci, od niemalże roku przebywa w szpitalu psychiatrycznym. Trafiła tam po wydarzeniach, które rozegrały się pewnej czerwcowej nocy. Wydarzeniach, które obudziły w niej to, co przez lata starano się wymazać z jej pamięci... Sara Hoover, ambitna i dociekliwa agenta FBI, oraz jej partner Tom Barton zostają wezwani do miejsca masakry, która rozegrała się w szpitalu psychiatrycznym. Pośród ofiar nie znaleziono ciała Moreen i Hoover, która schwytała ją w pamiętną czerwcową noc. Agentka przysięga, że schwyta swoją nemezis i drugi raz nie popełni tego samego błędu i nie okaże litości... Co wydarzyło się w zakamarkach szpitala psychiatrycznego? Jaki to związek z wizją mężczyzny o białej, pozbawionej narządów twarzy? Jaką rolę odegrali seryjny morderca o wiecznym uśmiechu, doktor w białej masce przesłaniającej usta i jego młody pomocnik zasłaniający blizny?

Nie martw się, [Imię]-chan, obronię Cię przed tymi bezużytecznymi śmieciami zwanymi ludźmi... Przed wszystkim, przed każdym niebezpieczeństwem. Jedyną rzeczą, przed którą nie będę potrafił Cię chronić jestem ja sam... Notice me, Kouhai... Podziękowania dla @Maragosia i @anheuwerre Okładka od @Ma_Ska Uhh, czyżby pierwsze yandere x reader po polsku? Yup. Najwyższy wynik - 06.03.16 #1 w Mystery/Thriller.

Jako filolog i edytor, postanowiłam stworzyć książkę z pseudo recenzjami, które piszą znudzone dzieci, nie mające własnego pomysłu na opowiadania. Moim zamiarem jest wytknięcie ich błędów. A może też nauczenie kultury, której widocznie z domu nie wynieśli.

Nie ma czegoś takiego, jak "Kraina Czarów", kwiaty nie mówią, a zwierzęta nie chodzą w kamizelkach i nie uśmiechają się. Człowiek nie jest w stanie zmieścić się do nory królika, ani przeniknąć przez taflę lustra. Czas nie jest realną osobą i nie można go kontrolować, zatrzymywać, cofać, czy przewijać w przód... Moża go pozornie zabić, spędzić wartosciowo, ale nigdy nie można go kontrolować. Marzenia są dla dzieci. Stop. KrainaCzarów istnieje. Jest w niej mnóstwo mówiacych kwiatów, drzew łypiących spode łba, a nawet rozmawiających ze sobą kamieni. Nie sposób namówić Królika na wyjście bez kamizelki, sama taka sugestia wprawiłaby go w oburzenie, a Kot nie potrafi przestać się szeroko uśmiechać. Na dnie norki Królika jest cała masa drzwi, ale nie każdy może znaleźć kluczyk do tych właściwych, a lustro przepuszcza tylko osoby przezeń wybrane. Absurdalnym jest stwierdzenie, że czas nie jest żywą istotą, a każdą żywą istotę można kontrolować w dany sposób - wystarczy mieć nad nia władzę. Czas nie lubi być zabijany, ani spędzany. Faktem jest, iż powinno się z nim być w dobrych stosunkach. Dopóki nie marzysz, nie masz żadnego wpływu na cokolwiek, co sie tam dzieje. Ale jeśli dasz się porwać wskazówkom zepsutego zegara i spadniesz na sam dół króliczego mieszkanka, może przekonasz się, czy mówię prawdę. Wszystko jest możliwe, trzeba tylko wiedzieć o sposobach... "Książka wprowadza w niezwykły nastrój. Urzeka barwą i pięknem słów, chwyta za serce i porusza czytelnika oraz jego wyobraźnię. Idealna na szare dni. Jest jak promyk słońca. Wyjątkowo piękny i dopracowany promyk słońca. Fabuła nie jest oklepana, a za to stawia przed nami wiele zagadek, które chcemy rozwiązać, wskakując do króliczej nory." ~polishbeauty Okładka (cudo) wykonana została przez sweetdoleczkihazzy

Odkąd pamiętam moim największym marzeniem było wzięcie udziału w weneckim karnawale. Od dziecka projektowałam maski i stroje, strojąc w nie laleczki z porcelany, które kolekcjonowałam. I kiedy wreszcie mój sen miał się spełnić, kiedy miałam tańczyć na Placu Świętego Marka i rozkoszować się lekkim kołysaniem gondoli... ...Lecz wyśniony sen zamienił się w najgorszy z koszmarów... Gdziekolwiek się pojawiłam, ciągnęłam za sobą mroczny cień, a weneckie kanały znaczyły strumyki krwi...

Creepypastowe, stusłowowe historyjki na rozluźnienie i pobudzenie weny, która lubi sobie robić częste wakacje. ____________________________________ | emotionality | drabble | creepypasta fanfiction | © neptunioa, 02.2017 - 06.2018

Wiecie, praca żniwiarza, tudzież shinigamiego, jest pieruńsko nudna. Nic tylko trupy, cinematic record i ostrzenie kosy śmierci. Ale tego dnia do naszego biura nie dość, że zawitała japońska delegacja żniwiarzy na czele z dziwacznym miłośnikiem jabłek - Ryukiem, a Ronald Knox zaprosił mnie na wieczorną imprezę z okazji międzynarodowej integracji, to mój przełożony William T.Spears skazał mnie na kolejne nadgodziny... I tak miałam osądzić duszę seryjnego mordercy Jeffreya Woodsa, czyli Jeffa the Killera... Ale zanim to nastąpi muszę zabrać go w podróż przez wspomnienia i lepiej poznać. Tylko wtedy mogę cofnąć go do żywych, albo... Rachu, ciachu i do piachu!