Bir yolculuk hikayesi... Fırtınalı bir havada, kabus gibi bir uçak yolculuğu esnasında tanışan Pelin ve Arda birbirlerinden farklı geçmişlere sahiplerdi. Liseyi yeni bitiren Pelin, hayatın acımasız yüzüyle henüz hiç karşılaşmamıştı. Üniversite sınavına bir kez daha hazırlanmadan önce arkadaşlarıyla buluşacağı bir gençlik kampına katılmak üzere yoldaydı. Tıp fakültesini dördüncü sınıfta bırakan, üstün zekalı bir genç olan Arda'nın ise üstesinden gelmesi gereken gerçekleri vardı. Başından geçen korkunç olayın ardından, kalan hayatında kendisiyle yaşamayı kabullenmenin, en çok da kendisini affetmenin bir yolunu bulmak zorundaydı. Tanıştıkları andan itibaren rotadan çıkarak kendi Yol'larını çizen bu iki genç için kaderin planı neydi? İlk bölümün yayınlanma tarihi: 12.03.2017

" Dokun bana, " dedi Sumru bunu yapmamak için kendini zor tuttuğunda. " Sumru.." " Sen sus, elin konuşsun Kutay. Dudakların, ellerin...sadece onları istiyorum. " Kutay bu emri bekliyormuş gibi ellerini kızın beline koyarak onu kendine çekti. Artık istese de duramazdı, bunun farkındaydı. Yetişkin içerik içerir, rahatsız olacaklar okumasın.

Azılı bir suçlu. Masum bir doktor. Ve bu onların aşka düşüş hikâyesi. (01.08.2019)

Yetişkin İçerik Barındırır ! Yoğun haz... Bu kadardı. Baş döndür, nefes kes ve istediğini al. Tek istediğim buydu. Odaklanabilmek ve daha iyi olabilmek için. .... "Sorun değil dedektif." dedim söylediği sözler canımı fazlasıyla yakarken. Titrediğini fark ettiğim ellerimi tuttuğum minik çantama daha çok bastırdım. "Başınıza daha çok bela açmam." dediğimde ise yüzüme oturan gülüş kalbimin yakarışıydı. Bana bakarken kızgındı ama gözleri de parlıyordu. İlk kez bu ilgimi çekmedi. İlk kez yanında olmak hükümsüz bir acı verdi. Hafifçe başımı eğip baş selamı verdim ve önünde durduğumuz aracımın şöfor koltuğuna ilerledim. Gözlerim dolmuştu ama bana baktığını bildiğim için gülmeye devam ettim. Hayata güvendiğim tek erkektin Dedeftif. Ama bana söylediklerin darmadağan etti beni. Ben o gün o araca hem söylecek bir sözüm kalmadığı için 'sessiz' hemde elini tutmama izin vermediğin için 'sensiz' bindim. ... Başlangıç Tarihi= 01.11.2022

Dünyada kalmış son iki kara parçası arasında sıkışmış bir kadın.. İnsan hayatını mı seçecek yoksa canavarın dünyasında kayıp mı olacak? &&&&& ''Sırf beni çıldırtmak için izin verdin ona Roza. Sen beni istiyorsun, bunu kabul et artık!'' Onu üstümden itip, başımı çekmeye çalıştım. Çok kızgındım. Bas bas bağırdım. ''Hayal görüyorsun! Xenos'un bana dokunmasına katlanamaman benim umurumda bile değil! Sırf sana hayır dedim diye, üstüme geliyorsun şimdi. Hiçbir kadın sana hayır diyemez çünkü öyle mi? Seni istemiyorum! Duydun mu beni istemiyorum. Yakınlığın midemi bulandırıyor!'' ''Roza inan bana, sana dokunmam için yalvaran bakışlarını görmekten sıkıldım! Bu anlattığın hikayeye inanabilirsin.'' Bir tokat daha attım. ''Dokunman için yalvarıyor muyum? Seni piç kurusu bunu nasıl söylersin?'' Gözüm sinirden hiçbir şeyi görmüyordu. Odayı sesimle inletiyordum. ''Beni istemeyen bir adamı arzulamak mı? Beni şu pencereden aşağı at daha iyi! Üstelik senin gibi kimi yatağına aldığını bilmeyen birini mi? İmkansız anladın mı, imkansız!'' Kral, beni kalçalarımdan tutup duvara yapıştırdı. Yerden kesilen ayaklarım istemsizce onun beline dolanmıştı. Kendini bana bastırarak duvara sabitledi. Düşmemek için ellerimi omuzlarına koydum. ''Senin ağzına da ayar vermem gerekecek.'' ''Bırak beni!'' dedim dişlerimin arasından. Bana yaklaştı, kulağıma eğilerek konuşmaya başladı. Dilim tutulmuştu. ''Seni istemediğimi söylediğinde ne yapmak istiyorum biliyor musun Roza? Bu kelimeleri söyleyen ağzını kanatana kadar ısırmak, tüm vücudunu seni ağlatana kadar öpmek ve altımda ismimi tekrar tekrar haykırırken seni becermek istiyorum.'' Geri çekilip arsızca yüzüme baktığında nabzım çoktan sekseni geçmişti. Neden şuracıkta kalp krizi geçirmiyorum? ''Sen delirmişsin.'' Kekelemiştim. ''Hayır, henüz delirmedim ama sen birazdan delireceksin.

Başkomiser Kürşad Karahisarlı. O mahallenin ağabeyi, herkesin saygı duyduğu delikanlısıydı. Karahisarlı soyadıyla nam saldığı mahallesinde hayatına birden giren Özlem ile kalbinden vurulmuşa dönmesi çokta geç olmayacaktı. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

İlk bölümler düzenlenmeye başlandığı için şimdilik kaldırılmıştır ama sadece "şimdilik." Bomba gibi geri döneceğiz. (Kitap her şeyiyle beraber -kurgu, olaylar, karakterler vs- her biri Mavili Yazar'a aittir. Çalınması, esinlenilmesi, kopyalanması durumunda direkt olarak yasal işlem başlatılır.)

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Kalbini Bir Ömür Aşka Müebbet Eden Bir Adam.... Aşkıyla Kendine Müebbet Ettiği Adam için Af Yasasını Bekleyen Bir Kadın... Aşkın esareti ile yanan iki ayrı yürek... Çetrefilli bir Yaşam Savaşı! Kazananın belli olmadığı ama kaybedeni belli olan! Telif hakları Kültür Bakanlığı tarafından onaylanmış olup Yazara aittir.

"Bu konuşmanın nereye gideceğini biliyor musun?" Öykü büyük bir yutkunmayla cevap verdi. Tamer kırık bir gülüş gönderdi kadına bütün kasları gergin ve hazırdı, onu istiyordu. "Bana nasıl güvenebiliyorsun, benim iyi biri olduğumu nereden biliyorsun tutkum" derken üzerine daha çok eğilmişti. Masanın köşesinde olan Öykü belini yay gibi gererek arkaya doğru yaslandı. "Be.. ben bilmiyorum sadece ben güveniyorum" diyerek kekelemeye başladı. Tamer onun tatlı dolgun dudaklarını tatmak istiyordu. Teni yumuşacık görünüyordu acaba bütün vücudu bu kadar yumuşak mıydı? Bu kadının yüzüne bakarken vücudunda kan ters yöne akıyordu, bu kadına karşı tek bir kasının oynamasını dahi istemezken, bedenindeki hareketlenmeyi bir kez daha duyumsadı. İki kolunu kadının yanların doğru uzatarak onu masaya sıkıştırdı. "Bir gün pişman olacaksın Öykü ve o zaman bu dediğimi unutma. Ben aziz değilim". "Hangimiz o kadar masumuz ki"