Hikaye Ege'de bir kasabanın lisesinde başlar. Eylül ve Ali Asaf'ın yolları yıllar sonra İstanbul'un en iyi hastanelerinben birinde tekrar kesişir. Beyin Cerrahı Eylül küçüklüğünde defalarca okul değiştirmiş, öğretmenlerin uğraşmak istemediği asi bir genç kızdır. Babası son kovulduğu okuldan alıp onı dövdüğü günde dahi bir tek göz yaşı dökmez başı dik bir kızdır. Neyse ki babaannesi ona yuvasını açmıştır. Ali Asaf başarılı bir doktorken İstnabul'da taşradaki bir okula öğretmen olarak gelmiştir. Yeteneklerini Eylül'e aktarıp onu başarılı bir cerrah yapar. Fakat Eylül'le aralarındaki duygunun çok geç farkına varır ve gitmesine izin verir. İki aşık yıllar sonra tekrar doktor olarak karşılaşır. Hayata 1 - 0 yenik başlasada öfkesi dışında hiç bir şeyi olmayan Eylül'ün hayata meydan okuma hikayesi anlatılır.

Alacakaranlık Şafak Vakti 2 den sonra olan olaylar şöyle... Bella'nın bakış açısından. Kazandığımız savaştan sonra mutlu bir şekilde evimize dönmüştük.Ben ve Edward çok yorgunduk. Nedense vampir olmamıza rağmen bu savaş bizi epeyi yormuştu.Odaya gittiğimde Edward beni yatağa uzanmış bir halde bekliyordu. O kadar çekiciydiki gözlerimi ondan almak neredeyse imkansızdı. O kehribar rengi gözleri ile bir bakışı vardı. Yanına usulca uzandım ne düşünüyorsun Edward dediğimde hiç bir şey söylemeden dudaklarıma yapıştı.Öyle bir açlıkla öpüyorduki sanki beni hiç görmemiş gibiydi. Edward'ın bakış açısından. Bella o kadar güzeldiki ondan bir daha hiç kopmak istemiyordum sonsuza dek yanımda olsun kokusunu yanımda dudaklarını dudaklarımda bulmak istiyordum kimse bizi ayırmasın.Dudaklarımız ayrıldığında bana bir tebessüm etti.

İsimden de anlasılabileceği gibi kitabım alacakaranlık'ın devamı şeklinde. Devamının nasıl olması istediğimi kendi kafamda kurguladım va sizlerle paylaşmak istedim. Bu kitapta daha çok Renesmee ve Jwacob'un hayatını göz önüne aldım. Yaşadıkları maceraları , aşkı kendi kafamda kurgulayarak anlatmaya çalıştım. Kitap kapağı için manyakgirl48'e teşekkürler.

Ben bakarım kapıya sen Renesme ye bak! Olamaz,Victoria! O ölmemiş miydi?(Edward içinden) -Nasıl olur? Amaaa düşüncelerini okuyorum ve Renesme'yi öldürmek istiyor! Kızımı ona veremem.Vermem de zaten! (Telefon Çalar) Victoria: Merhaba, Edward. Hmm şuanda kapının önündeki bankta oturuyorum.Az önce zile bastım, açmadın. Çünkü benim hâlâ yaşadığıma şaşırdın değil mi? Edward: Kızım Renesme'ye dokunamazsın. (Edward telefonu sinirli bir şekilde kapatır.) Derhal Bella' nın yanına koşar. Edward: - Bella sana söylemem gereken bir şey var.Of, olamaz ki Victoria ölmemiş ve Renesme'yi öldürmek istiyor. Zile basan da o idi. Ne yapacağımızı hiç bilmiyorum! Hatta şuanda pencerede sanırım... Bella: Edward her yeri kapa diğerlerine de haber vereyim bende. Merak etme Renesme nin yanında arayacağım onları.Sen git çabuk! Edward : Tamam Bella . Ve herkez gelir. Emmet, Babam ve diğer her kez tabii annem hariç. Victoria'yı kovalamaya giderler. Fakat onun bu sefer gerçekten öldürürler.

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

SAVAŞTAN SONRA ...Bellanın gözünden... Aro ve takımından kurtulmuştuk.Kızım renessme çok iyiydi.Renessme artık liseye başlamalıydı.Ben ve Edward kızımızı liseye yazdırdık.Jacobla birlikte gidecekti.Jacob ve Renessme sevgililerdi.O yüzden liseye birlikte gideceklerdi.Ben ve Edward kızımız okula gidecek diye mutluyduk. ...Renessme gözünden... Annem ve babam beni liseye yazdırdı.Jacobla birlikte gidecektik.Ben Jacobı çok seviyordum o da beni.Ben bunları düşünürken uyuyakalmıştım.Sabah olunca annemin sesiyle uyandım.Üzerime sportif giysi giyerek aşağıya indim.Jacob kahvaltı sofrasında beni bekliyordu. Jacob: -Günaydın sevgilim bugün birlikte okula gideceğiz. Renessme: -Günaydın evet kahvaltımızı yapıp çıkalım. Birlikte kahvaltımızı yapıp çıktık.Jacobla birlikte okula vardık sınıfa geçip oturduk.Hoca derse girdi.Dersi anlatıp çıktı.Bizde eve doğru yol aldık. ARKADAŞLAR ÇOK KISA OLDU DEVAMI GELECEK YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.....

alacakaranlık serisinin devamını bir de başka yazarlardan okuyun