Mürekkebe Boyanan Sardunya'daki Ezgi karakterine ait bir hikâyedir.

''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.'' Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yıkık dökük bir harabeyi andıran kalbi uğruna. Ellerinden alıp ellere verdikleri hayatını tırnaklarının uçlarıyla kazanmak pahasına yaşamak zorundaydı. Ve yaşadı. Çok acıdı, çok acıttı belki ama bir gün o acı bir başkasına karıştı. İşte bu sefer ikisi birden yanmaya başladı. Farklı notalarda tek bir ritim oldu, çünkü artık kalpleri aynı şarkıyı söylüyordu. Bu onlara aitti ve onlar susana kadar bu şarkı hiç bitmeyecekti.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Okan onu kollarıyla sararken yüzleri ve bedenleri arasında çok az bir mesafe bıraktı. Bu çok... Çok acımasızcaydı. Ona hem bir o kadar yakın hem de bir o kadar uzaktı. Sevmedi bu saçma uzaklığı. Onun sıcaklığına kendini bırakmak için aralarındaki mesafeyi kapatmaya yeltendi ama Okan engel oldu. "Bekle..." Bekle... Şu an hayatında en nefret ettiği kelime bekleydi. Beklemek falan istemiyordu. Onu yeterince beklemişti. Daha fazla beklemeye ne gücü ne de sabrı kalmıştı. Onun olmanın ne demek olduğunu öğrendikten sonra bir daha bekleyemezdi ki... "Önce bilmem gereken bir şey var." "Ne?" dedi kızgınlığını gizlemeden. Okan ise bu kızgınlık gösterisi karşısında kibarca gülümsedi kısa bir an ve daha sonra yüzünde ciddi bir ifade yer edindi. Bu yersiz ciddiyeti de sevmemişti Yasemin. Hem de hiç. "Bir ömür boyu bana bağlı kalacağına söz verebilir misin?" diye sordu bir anda ve Yasemin yanlış duyduğunu düşündü fakat onun bakışlarındaki ciddiyeti gördüğünde önce bocaladı ve daha sonra kendine engel olamayarak kocaman gülümsedi. "Bir ömür beni sevebilir misin Yasemin? Benimle evlenir misin?"

Arkadaş serisinin 5. kitabıdır :)

Kırmızı ojeli tırnaklarımı boynunda gezdirirken aklımda olan tek şey, onu alt etmekti. Beni alt ettiğini sanarak geçirdiği günlerin bir karşılığı. "Seni affetmem için bana yalvaracaksın ve ben ne yapacağım biliyor musun?" Dedim bu sefer kırmızı Dudaklarımı kulağına yaklaştırırken. "Tadı kaçmasın, dene ve gör." ●•● "Herkes bir parça karanlıktır." ●•● Öyle bir yalan söylemiştim ki temeli doğrulardan daha sağlamdı. Yıkım yakındı. Çünkü yıkım bendim. ~L.M~

Düğün gecesi kocasını kaybetmiş bir kadın... Kadına yardımcı olmak için çabalayan bir adam... Acının yerini mutluluk alır mıydı? Ya gönülde kinin yerine başkası geçebilir miydi? KİTAP OLACAKTIR! :)