"Annem... Annem defalarca yalvarmıştı." dediği sırada sanki o güne gitmişcesine gözleri dalmıştı. Anımsadığı hatıralar canını öylesine yakıyordu ki. Öfke ve nefret dolu bakışlarını tekrar ayakta duran genç adama yönelterek konuştu. "KONUŞ DEDİM SANA! KONUŞ! NEDEN YAPTIN! NEDEN AÇTIN O KAPIYI! NEDEN ÖLDÜRDÜN TÜM AİLEMİ...
Nefretin iliklere kadar ulaştığı yere, itiraz etmeden yürüyordu. "Ölmemi neden bu kadar çok istiyorsun? Ben sana hiçbir şey yapmamışken?" dedi. Gözleri buğulanmış korkudan titriyordu. "Basit." diye yanıtladı. Acımasızca bakan gözleri ona takılı kalmıştı. Genç kızın üzerine yürümeye başladığında kapattığı sandığ...
Aşk sonsuzdur,tabi sonsuzluğu oluşturabilene,Demir..Güneş..Onlar birlikte ölümsüzlüğün en dibinde yaşıyorlar.Geride bıraktıkları bir çift ağlayan göz ile.İşte aşk yaraya basılan tuza gibidir.Acıtır...Yakar...Ama iyi gelir. "Güzelim,ben seni bende,beni sende gördüm.Sen kaybolan bensin..."Diyen bir çift göze gülümsedim...
"Yine başlar, yeni baştan." Karamel• Bazen Damatlarda kaçırılabilir. Tamamen hayal ürünüdür, hiçbir yerden esinlenip klavyeye alınmamıştır. 28.08.2015 Tüm hakları saklıdır.® *TAKLİTLER ASLINI YAŞATIR! Genel Kurgu içinde #13
Bir ülke,bir kızın hayatını bu denli nasıl değiştirebilirdi ki. Yaşadığı olaylar yüzünden masum kızdı o,babasının ortaklarıyla olan anlaşması sayesinde sevdiği adama kavuşmuş oldu. Mutlumuydu ? Fazlasıyla. ~Vanilya ve portakal kokulu iki aşığın hikayesi~
