Η Αμαλια έγινε 16! Οι γονείς της χώρισαν αλλά έχουν εξαιρετικές επαφές. Ζει με την μητέρα της, η οποία αποφάσισε να φτιάξει την ζωή της... Τελικά αλλιώς θα γίνουν τα πράγματα! Θα αλλάξει η καθημερινότητά της..

Ήμουν ένα απλό κορίτσι σαν όλες μου τις φίλες που απλά ήλπιζα να ζήσω πράγματα που δεν υπήρχαν. Όταν τελικά άρχισα να τα ζω και άρχισαν να υπάρχουν πως μπορούσα να ευχηθώ να εξαφανιστούν; Πως μπορούσα να ξεμπλέξω απ' αυτό που μου επιφύλασσε η μοίρα;

"Τρεχα!" ακούω μια γνώριμη φωνή να μου φωνάζει απο μακριά. Ανοίγω τα ματια μου αλά δεν βλέπω τίποτα πέρα απο μια μαύρη εικόνα. "Ίρις!?" Η φωνη εξακολουθεί να ηχεί στα αυτά μου,προσπαθώ να κουνηθω αλά δεν νιώθω πια το σωμα μου. "Ιρις! Άνοιξε τα ματια σου!" νιώθω το σωμα μου ζεστό και το πρόσωπο μου κρύο καθώς ζεστές σταγόνες πέφτουν απαλά στο προσωπο μου αφήνοντας ενα τσούξιμο στα μάγουλα μου. Προσπαθώ να δω καλύτερα αλά το χρωμα δεν λέει να αλλάξει παραμένει μαυρο ενα κενό μαυρο. Όπως και το σωμα μου. "Σε παρακαλώ μην... με αφήνεις μόνο!" ____________________________________ ❗🆘❗ ⚫Περιεχόμενο άνω τον δεκαοχτώ! 🔞 ⚫Απαγορεύεται η αντιγραφή της ιστορίας! ⛔ ⚪Ευχαριστώ πολύ καλη ανάγνωση!~ ☝(^ 〰 ^ )👆