On: nieziemsko przystojny, bogaty, ale o paskudnym charakterze. Ona: miła, mądra, upokarzana przez elite. Czy ludzi pałających do siebie nienawiścią może połączyć uczucie? Ironia losu zostanie wydana już 20.09.23 nakładem Wydawnictwo NieZwykłe ❤️

DRUGA CZĘŚĆ MESSAGE FROM HIM - C-co to? - zapytałam. - Będziesz grzeczna dla mnie? - uśmiechnął się. Nerwowo pokiwałam głową, uchylając usta w panice. - Nie ruszaj się - poprosił łagodnym głosem, łapiąc mnie za łokieć. - Nie chcę tego - odepchnęłam jego rękę. - To dla twojego bezpieczeństwa. - Co to jest? - spytałam ponownie. - Ari - westchnął tracąc cierpliwość. - Powiedz mi - nalegałam w napięciu. Bez słowa szarpnął mnie za łokieć, ściskając go. Pisnęłam, szybko oddychając. - Nadajnik - opowiedział, gdy wbił już igłę. - Po co mi to? - bąknęłam. - Dla twojego bezpieczeństwa. No tak. Mogłam to przewidzieć.

17-letnia Lucy, mieszkała z rodzicami w niewielkim mieście. Z powodu awansu jednego z jej rodziców, musieli się przeprowadzić do Los Angeles. Dziewczyna jest nowa w szkole. Nie łatwo jest jej się dopasować do nowego otoczenia. Na niecodziennej lekcji poznaje ona Lare, Davida, Vanesse i...pewnego łobuza Maxa.

* - Obiecaj mi...- powiedziałam. - Obiecuję.- odpowiedział. Obietnic się nie łamie, prawda?* Fragment opowiadania

Czerwiec 2017 💗 #1 w dla nastolatków (12.09.2017) 1M wyświetleń 23.02.2018 ❤ ~w trakcie poprawek~

Kiedy leniwa i sarkastyczna Carter wraz z rodzicami przeprowadza się do małego miasteczka w Kalifornii, jej życie zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni. Dziewczyna, która do tej pory była nauczana w domu, musi po raz pierwszy stawić czoła prawdziwej szkole i to na najgorszym jej etapie - liceum. ✔ wulgaryzmy ✔ sceny erotyczne ✔ sceny 16+ Uwaga: Ta historia jest kontynuacją serii opowiadań, do której na chwilę obecną należy część pierwsza "you have a boyfriend anyway" i zawiera odniesienia do postaci i wydarzeń w niej zawartych. Znajomość poprzedniej części nie jest wymagana przed przeczytaniem "I don't need a boyfriend anyway". Okładka: @psychopaths_sister

O tym, że wilkołaki nie są wytworem wyobraźni pisarzy i filmowców - a istnieją naprawdę - przekonałam się, gdy jeden z nich próbował rozszarpać mi gardło. Przeżyłam, ale zostałam przemieniona. Zdobyłam nadludzką siłę i szybkość. Moje zmysły się wyostrzyły, a ciało zyskało moc samoregeneracji. Może się wydawać, ze wygrałam los na loterii, ale tak nie jest. Ugryzienie nie jest darem, a cena za bycie wilkołakiem jest bardzo wysoka... Autorem tego opowiadanie jest moja siostra - ja tylko użyczam konta ;-)