Avcı, EPHESUS YAYINLARI aracılığıyla raflarda! Kirli oyunlar dönüyordu ve herkes bu oyundaydı. Sırlarının ardına gizlenmiş Jay Sullivan bile... Peki, bu oyunda onun yeri neresiydi? Annabelle Jefferson henüz bunu öğrenemese de, artık kendi yerini biliyordu. Asırlar öncesinden beri her şeyin merkezinde o vardı. Peki, gerçekte neydi o? Ya da kimdi? Bu soruların cevabı birilerinin bataklığı olacaktı. Ve... bakalım kimler bu bataklıktan kurtulacak, kimler tamamen dibe batacaktı? Artık karşılarında bir Av değil, Avcı vardı. - *Tüm hakları bende saklıdır!

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Mutsuzluğa esir düşen huzursuz hayatta, acılar içinde kıvranan iki ruhtu onlar, birbirine sarılacak olan... Kız... Porselen bir bibloydu, çok küçükken... Acıya esir düşen hayattan çok darbe aldı, birleştirilemeyen parçaları değil, sadece tozları vardı. Tutkalla yoğurdu kendini, önceden bibloyken mızrak oldu. O da çok güzeldi, önceden... Kırılmaktan yorularak güzelliğinden vazgeçti, ulaşılmaz ve tehlikeli mızrak oldu. Adam... Acının en salt haliyle küçükken tanıştı. Ruhuna ilk koyduğu tuğlalar paramparçaydı, adam kaya parçalarından bir ruha sahip oldu. O da yaşıyordu, önceden... Yaşamaktan yorularak sadece nefes aldı. Çığlıklarını ölmüş dudaklarının çok gerilerine sakladı, ulaşılmaz ve tehlikeli kaya oldu. O, Mira. Yaşadığı yerde babasızlığı yüzüne vurularak aşağılanan, gözlerinin kuraklığı içindeki yaşamsız kuytuları kanıtlayan kızdı. O, Asi. Karanlığın en dibinde değil en zirvesinde olan kız. O, Merih. Yaşamayı unutan, gülmeye küsmüş ve çocukluğunu zihninin ışıksız mahzenlerine kilitlemiş olan adam. Biri kendini tüketen yıldızdı, diğeri yaşaması için yıldıza muhtaç olan gezegendi. Mira Kalyon ve Merih Silahtar bir olduklarında yaşayacaklardı. ASİ 07/09/2015'te yayınlanmaya başlanmıştır. Düzenlenmiş hâli ise, 05/01/2017'de yayınlanmaya başlanmıştır. Kopyalanması durumunda yasal işlem başlatmaktan çekinilmeyecektir.