- Justin, chciałbym, żebyś po naszym dzisiejszym spotkaniu zaczął prowadzić pamiętnik. - Po co? - Spisywanie swoich uczuć, opisywanie przeżyć i wyrzucanie emocji pomoże w twojej terapii. - To bez sensu, nie chcę. - Chociaż spróbuj. Jeśli to nie da żadnych efektów, zwyczajnie przestaniesz pisać. - Nie patrz tak na mnie mamo... Dobra, panie McKinley, zrobię to. Czyli historia o tym, jak chory psychicznie chłopak zakochuje się od pierwszego wejrzenia w niezwykłej dziewczynie. Wszystko opisuje w swoim pamiętniku.

- Myślę, że ktoś za mną chodzi - wyszeptałam przyciskając drżącą dłonią telefon do swojego ucha. Obejrzałam się przez ramię widząc jak tajemniczy cień w ostatnim momencie znika wśród rosnących gęsto drzew. Przełknęłam ślinę próbując zapanować nad lękiem, by nie dać przejąć mu władzy nad swoim ciałem i czynami. Podążałam wciąż przed siebie nie spuszczając wzroku z cienia włóczącego się za mną. - To na pewno tylko Twoja wyobraźnia. - usłyszałam głos po drugiej stronie. - Ni- nie dane było mi dokończyć, ponieważ kiedy tylko odwróciłam głowę spoglądając przed siebie napotkałam ciemną postać w kapturze. Wyrosła tak po prostu. Znieruchomiałam powoli opuszczając dłoń z telefonem wzdłuż swojego ciała i właśnie wtedy zrobił krok w moją stronę. Poczułam jak moje serce bije coraz mocniej, a oddech staje się płytki i bardzo nierównomierny. Miałam ochotę uciec podczas, kiedy moje ciało wydawało się być poza moją kontrolą. Moje usta rozchyliły się chcąc wypuścić z siebie zasadnicze pytanie, ale właśnie wtedy znikąd pojawił się samochód rzucający smugę światła na mojego prześladowcę. Ten najwidoczniej bojąc się, że jego tożsamość wyjdzie na jaw rzucił się biegiem w stronę drzew, w których widziałam ukrywający się cień chwilę temu. Na jego nieszczęście kaptur zsunął się z jego głowy, a ja dostrzegłam parę anielskich skrzydeł wytatuowanych na jego szyi. © Copyright watalukrowa

-Każdy ma swoje demony, znaczna różnica pomiędzy Tobą a mną kochanie jest taka, że ja uwalniam je każdej nocy. ZAKOŃCZONE! Druga część, znajduję się w tym samym opowiadaniu. http://justinbieberfanfictionpl.blogspot.com/ http://spisfanfiction.blogspot.com/ Okładka by XVENOM KOCHAM CIE LASKA ❤

I było między nimi coś tak niemożliwego, że czasem wydawać by się mogło, że nie mają prawa istnieć. Jak woda i ogień... Jak cukier i pieprz... Jak niebo i piekło. To poprostu nie mogło przetrwać... ________________________________________ Zapraszam na kolejne z serii fanfiction "nie-do-końca" mojego własnego autorstwa. Za wszelkie niedociągnia przepraszam' Okładkę wykonała cudowna Cursedpsychopath.

☞Druga część "Nie działasz na mnie, Justin" Mija rok odkąd Miranda Evans poznała Justina Biebera, sławnego na całym świecie piosenkarza. Wydaje jej się, że teraz jest szczęśliwa. Tu w Baltimore razem z nowymi przyjaciółmi i szaloną, zdobywającą sławę ciotką, ma wrażenie, że jest z dala od chłopaka, który zawładnął jej sercem. Jednak wspomnienia tak łatwo nie odpuszczają, a ponowne spotkanie z nim, przywołuje zbyt silne emocje. Opowiadanie ma masę błędów. Pisane w dość młodym wieku, proszę o zrozumienie. DZIĘKUJĘ ZA OGROMNĄ LICZBĘ WYŚWIETLEŃ!

Otarł twarz obiema dłońmi ze świecących w słońcu kropelek potu i spojrzał ku drobnej postaci leżącej na ziemi. - Na dziś to koniec. - powiedział z wyraźną nienawiścią w głosie i obdarzył dziewczynę kolejnym mocnym ciosem w brzuch. Oddalił się. Był coraz dalej i dalej. Obraz w oczach dziewczyny stawał się coraz bardziej niewyraźny przez słone łzy cisnące się do jej błękitnych oczu. Znów pogrążała się w smutku i we łzach. To jej zwyczajny dzień.. Zwyczajny dzień w sierocińcu...

"Ona jest moja. I jeśli ja nie mogę jej mieć, nikt nie może. " - Jason McCann.

Cisza. Mój płytki oddech odbijał się od murowanych ścian... Tak, bardzo się boję. On jest blisko... Czuję to. Słyszę kroki... Wiem, że idzie po mnie. Zaraz zwariuję! Przykładam rękę do twarzy i z trudem powstrzymuje łzy cisnące się do oczu. Skrzyp otwierających się drzwi i jego głos, który wzbudza we mnie tyle emocji. - Myślisz, że tak łatwo ode mnie uciec Ptaszku?- Szyderczy śmiech rozniósł się echem po ciemnym pomieszczeniu. Już po mnie...

Oryginał: SupraBiebr Tłumaczenie: luvmyjcalm #91 in Fanfiction - 08.05.17

-Nie lubię cię -Czemu? -Bo cię nie znam. -A jak mnie poznasz? ▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶ Miranda odkąd pamięta nie przepada za Justinem Bieberem, ulubionym piosenkarzem swojej siostry. Co będzie jeśli los sprawi jej psikusa i dziewczyna pozna go osobiście? Co jeśli Justin przyczepi się do Mirandy, zaintrygowany faktem, że nie jest ona jego fanką? Czy dwa, tak różne światy mogą się zetknąć? Czy może to będzie katastrofa nuklearna? Opowiadanie ma masę błędów, pisane w dość młodym wieku, proszę o zrozumienie. DZIĘKUJĘ ZA TAK OGROMNĄ LICZBĘ WYŚWIETLEŃ!