"Ben de oynamak istiyorum," diye seslendim karşımda ki uzun boylu çocuğa. Kafamı kaldırarak yüzüne baktığım sırada suratında ki alay dolu gülümsemesi ile gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı. "Geldiğin eve geri dön ufaklık." dedikten hemen sonra bulunduğu yerden kafasını bilgisayarına çevirerek oyununa devam etti. Dışlanan misafir çocuğu bu sefer ben olmuştum. Sinir ile Doğan'a karşı "Pis ayı!" Diye bağırdığımda ayağa kalkarak beni saçımı tutarak çekmesi aklıma gelmemişti. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Doğan'ı görmeyeli seneler olmuştu, bir düğün salonunda gelin odasında karşı karşıya geldiğimizde yaptığım tek şey ondan kaçmaktı. Fakat ondan kaçamayacağımı o beni salonun bahçesinde yakaladığında anlamıştım. "Beni sevmiyordun sen, nereden çıktı bu aşk?" diye sordum kısık ve titreyen bir ses tonu ile Doğan'a verdiği cevap ile olduğum yerde öylece kalakaldım: "Bilmiyordum Sude. Belki başından beri seviyorumdur. Belki içimde doğan yeni bir aşkın kurbanıyım. Bildiğim tek şey seni sevdiğim..." ●●● • Çocuktum Hatırlamıyorum adlı ilk kitap • Başlangıç : 13 Ekim 2017 • Yayımlama: 15 Ekim 2017 İnstagram: elizinhikayeleri Cover: FanhyAxyn

Sahi aşk neydi? Bir tarifi var mıydı? Tarif edilebilir miydi? Ya da bir kalıba sokulabilir miydi? Amacı neydi? Sebebi neydi? Dünyadaki her şeyin bir varoluş sebebi varken aşk duygusu sebepsiz değildi ya! Yeryüzündeki tüm canlılar neslinin devamı için yaratılış fıtratı gereği karşı cinsine ilgi duyar. Yoksa neden peygamberdevesi çiftleşirken dişisi tarafından yenmeyi göze alsın. Ya da onca dişi sancılı bir gebelik ve doğuma dayansın? Evet, iki karşı cinsi birbirine çeken bir his, bir duygu, bir güç vardı. Bu inkâr edilemez gerçekti de neydi bu hissin adı, tanımı? İnsanoğlu için anlamı? Kimileri bu duyguyu şehvet deyip aşağı çekti, kimileri aşk deyip yüceltti. Peki, ya gerçek tanımı hangisiydi? Bence bu soruda kişiden kişiye değişen bir cevap saklı... Tıpkı karakter misali... Tıpkı parmak izi gibi... Tıpkı bir virüsün bağışıklığa bağlı her vücutta ayrı bir reaksiyon göstermesi gibi bu duygu da kişiden kişiye değişiklik gösteren bir duygu. Yani bu duygu kimileri için gelip geçici bir heves, kimileri için son nefes...

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

Kalp düşünebilseydi atmaktan vazgeçerdi. Fernando Pessoa

Tehlikeli bir Aşk üçgeni. Güzel bir kız, Tehlikeli bir katil ve Öldüğü belli olmayan bir sevgili. Alania. Criskow'un güzel prensesi. Aşk canını acıtsa da, hala inanıyordu. Fakat, Symon'dan sonra değişmeye karar vermişti. Symon. Öldüğü belli olmayan, Alania'nın terk ettiği aşkıydı. Aşkı öğretmişti fakat aşka esir olmuştu. Bavol. Katil Bavol. Güçlü, soğuk ve aşka inanmayan bir adamdı. Aşkı tatmamıştı. Alania'yı değiştiren kendisiydi. Ona, güçlü olmayı öğretmişti. Fakat Alania'da, ona aşkı öğretecekti. Bitecektir korkusuyla aşktan kaçarsan hayattan hiçbir tat alamazsın.Romeo ölmeli, Titanic batmalı ama aşk her şeye rağmen yaşanmalıydı.

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

WATTYS 2017 KAZANANI✓✓ "Nefrete KURBAN Edilmiş Bir Aşk, Sizce Galip Gelebilir Mi?" Bir tarafta Toprak'a doğrultulmuş bir silah diğer tarafta ise Rüzgar ile evlenmek.... Bu nasıl bir ikilem. Bu nasıl bir çaresizlik. Korkuyorum , hem de çok fazla. Bir seçim yapmam gerekiyor ama biri diğerinden daha hafif değil. Biliyorum hangisini seçersem seçeyim yine yanacak olan benim. Biliyorum bu hikayenin tek kurbanı benim. Deniz bir karar vermek zorundaydı ve bunu acilen yapmalıydı.. Abisi Toprak için kendi hayallerinden kendi hayatından vazgeçebilecek miydi? Ne kadar korkarsa korksun fedakarlık sırası artık kendindeydi ve Deniz şeytanın inine bile bile girecekti... İntikam, nefret, gözyaşı ve bunlar altında ezilen bir AŞK... Her duyguyu iliklerinize kadar hissedebileceğiniz bir hikaye... "Acı" ya karşı dayanıklı değilseniz eğer bir sonraki sayfayı çevirmek sizin için kolay olmayacak ama yine de her sayfada "Umut" arayacaksınız....

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"