UpBeforeDawn
- Reads 380
- Votes 41
- Parts 17
Langzaam liep ik naar de klif bij de bergen, het was zo onderhand mijn favoriete plekje geworden nadat mijn moeder was overleden. Terwijl de zon langzaam opkwam was ik al weer diep in mijn gedachten verzonken. Alle herinneringen kwamen weer naar boven en tranen welde op in mijn ogen toen ik opeens de zachte stem van mijn beste vriend, justin, hoorde. Hij kwam naast me zitten en sloeg zijn armen om me heen. Terwijl ik mijn hoofd tegen zijn schouder legde liet ik mijn tranen ontsnappen. Hij was de enige waarbij ik stilte fijn vond, het was geen ongemakkelijke stilte maar een stilte van begrip.