l-ink-ed (two people connected with something more than just emotions.two people connected with a mark,a tattoo) ©httpxev|2018

''Θα παίξω μαζί σου σαν να είσαι παιχνίδι. Θα διασκεδάσω μαζί σου σαν να είσαι βιολί . 'Επειτα θα σε σπάσω σαν κλαδί. Και εσύ θα το λατρέψεις μέχρι το τέλος.'' Αυτά ήταν τα ακριβή του λόγια. Written by: Ximone Mareigh Translated by: Dimitra Koutsopoulou & Mairouboo Me and Mairouboo, devote this to you @XimoneMareigh ! Thank you for giving us the pemission to translate your story! :)

Ο Νίτσε θα πίστευε μόνο σε έναν Θεό που θα ήξερε να χορεύει...Η Γκράχαμ θεωρούσε πως οι μεγάλοι χορευτές δεν έιναι μεγάλοι εξαιτίας της τεχνικής,αλλά του πάθους τους...Και ο Μπράουν έλεγε πως η ευκαιρία χορεύει με εκείνους που είναι ήδη στη πίστα...Η Νέλη της ιστορίας όμως χόρευε αντί να μιλάει, γιατί για κείνη η μουσική ήταν μικρές ιστορίες και ο χορός η ζωντανή απεικόνιση...Και έτσι στη ζωή θα τους παρέσερνε όλους σε ένα ρυθμό που κανείς δε θα αντιστεκόταν!!!

Sequel in "Moonlight". Επέστρεψα πίσω για εκείνον. Και μόνο για εκείνον. Πίσω στον καλύτερο μου φίλο που ερωτεύτηκα δίχως φόβο ή δισταγμό. Μηδένισα κάθε μίλι, κάθε απόσταση μεταξύ μας, μα τελικά η καρδιά του ήταν εκείνη που είχε φύγει πραγματικά μακριά. Ποτέ δε θα κρατούσα το φεγγαρόφωτο ξανά στην αγκαλιά μου με τον ίδιο τρόπο, ποτέ δε θα έλαμπε ξανά για εμένα. Είχε ξημερώσει μες τις ψυχές μας και το φως του ήλιου έλαμπε πλέον δυνατά. Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη αγάπη προς τον ήλιο, γι'αυτό και πληγώθηκα. Είχε πλέον το φως του ήλιου στο πλάι του. Φεγγάρι και ήλιος έγιναν ένα, μα εγώ ήμουν το αστέρι που πάντα θα έλαμπε πλάι του αλλά αυτός και πάλι αναζητούσε τον ήλιο που δεν ήταν ενίοτε εκεί. All Rights Reserved © annalazou Μάρτιος 2017 - Ιούλιος 2017 [Βιβλίο 2 από 2]

Ακόμη τον αγαπώ. Ήταν από τους πρώτους φίλους που είχα ποτέ. Την πρώτη μέρα στο σχολείο, μου πρόσφερε τον κόκκινο μαρκαδόρο, το οποίο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, έτσι γίναμε αχώριστοι . Ήμασταν σε μερικά μαθήματα μαζί, στις ομαδικές δραστηριότητες ήταν πάντα εκεί να με ενθαρρύνει και να με κάνει να χαμογελάω/γελάω και ενίοτε από τότε δεν υπήρχε τρόπος να είμαστε χώρια. Θυμάμαι τις ημέρες όταν φτιάξαμε το δενδρόσπιτο μου, να πηγαίνουμε για βόλτες στα πράσινα χωράφια του Holmes Chapel, ακόμη να μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την φωτογραφία. Χαμογελάω καθώς τα θυμάμαι όλα αυτά, χαμογελάω καθώς τον θυμάμαι τότε. Δυστυχώς μεγαλώσαμε και τα πράγματα άλλαξαν, τα συναισθήματα έγιναν περίπλοκα... Γιατί ποτέ δεν ήξερα, ποτέ δεν ήξερα, ότι θα μπορούσε κανείς να κρατήσει το σεληνόφωτο στα χέρια του, μέχρι εκείνο το βράδυ που τον κράτησα. All Rights Reserved © annalazou Οκτώβριος 2016 - Μάρτιος 2017 [Βιβλίο 1 από 2] Βραβείο 𝘛𝘩𝘦 𝘍𝘢𝘯𝘧𝘪𝘤𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘈𝘸𝘢𝘳𝘥𝘴 2018 - 𝐌𝐨𝐨𝐧𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭: 𝐁𝐞𝐬𝐭 𝐈𝐧𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜

Και το μονο που εψαχνε ήταν να βρει καποια που θα απολαμβανε το χαος του λες και γεννηθηκε για να ζει μαζι του σε αυτο . Και εκεινη..Ηθελε εναν παραδεισο Και εκεινος της προσφερε την κολαση . Do not copy the story . All Rights Reserved

Τι συμβαίνει όταν αναγκάζεσαι να κάνεις κάτι που δεν θες μόνο για να σώσεις κάποιους; Πρέπει να το κάνεις ή όχι; Αξίζει να θυσιαστείς εσύ, σε μία όχι και τόσο ονειρεμένη ζωή, για να ζήσουν καλά οι γύρω σου; Μόλις δύο μήνες μετά την ενηλικίωση της, η Νίκη βρίσκεται μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής της. Να ζήσει μια φυσιολογική φοιτητική ζωή, όπως οι περισσότερες δεκαοχτάχρονες, ή να εγκαταλείψει το όνειρο της, να φύγει από το σπίτι της και να παντρευτεί έναν άγνωστο, για αυτήν, πάμπλουτο άντρα ώστε να σώσει την οικογένεια της; Τι θα γίνει όταν τελικά η Νίκη αποφασίσει να λάβει την ευθύνη και να αφήσει πίσω της τα πάντα; Η καταστροφή θα είναι αναπόφευκτη. Ή μήπως όχι;

Φανταστείτε ότι είστε τρελά ερωτευμένες με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου σας, φανταστείτε ότι ένα βράδυ γίνεστε μάρτυρας μια δολοφονίας και αναγκάζεστε να μπείτε σε πρόγραμμα προστασίας. Και σαν να μην φτάνει όλο αυτό, ανακαλύπτετε ότι ο φαινομενικά "καλός" καθηγητής σας είναι ένας σκληρός αστυνομικός που από εδώ και πέρα θα πρέπει να σας προστατεύει από τον δολοφόνο που σας κυνηγάει! Στη ζωή της Λίζας ότι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει.

Το ''Ποτέ'' είναι μια λέξη όπως τα ζάρια.Ρισκάρεις κάθε φορά που τη λες!

Όταν η Κέισι Σάντ ρώτησε την αδελφή της τι την απασχολεί, το τελευταίο πράγμα που περίμενε να ακούσει ήταν ότι θέλει μια χάρη από εκείνη. Και τι χάρη μάλιστα! Είναι πολύ απλό. Απλά θα πάει σε ένα ραντεβού με έναν τύπο, που δεν ξέρει καν πώς μοιάζει, στην θέση της αδελφής της. Η οποία επίσης δεν τον έχει ξαναδεί ποτέ στα μάτια της. Η Κέισι μετά από τις συνεχείς πιέσεις της αδελφής της δέχεται να πάει, έχοντας το δεδομένο πως αυτός ο άντρας θα είναι απλά ένας κακάσχημος και χωρίς προσωπική ζωή αποτυχημένος άντρας τον οποίο δεν θα χρειαστεί να ξαναδεί μετά από εκείνη τη μέρα. Που να φανταζόταν ότι θα βρεθεί αντιμέτωπη με έναν Ολύμπιο θεό; Ποτέ της δεν περίμενε ότι ο αυταρχικός του χαρακτήρας και τα σκληρά χαρακτηριστικά του θα της τραβούσαν το ενδιαφέρον, τόσο πολύ ώστε η μορφή του να την στοιχειώνει ακόμα και στα όνειρα της. Πόσο στραβά μπορεί άραγε να καταλήξει ένα ραντεβού στα "τυφλά";