Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.

Türkiyenin önde gelen aşiret ağalarından. biri Miran Poyrazoğlu istanbuldaki holding'deki asistanına duygularına yenik düşerek aşık olursa.

Korkuyordu muydum ? hem de İliklerime kadar .koşmaktan bacaklarım agrımış nefes Alış verişim sıklaşmıştı. Dayanacak gücüm kalmamıştı yapabildiğim tek şey içimden Allah'a yalvarmaktı .. Ayak sesleri gittikçe yakınlastığında kalbim deli gibi atmaya başladı . " Dilşah" ismim ağzından yüzüme tükürürcesine çıktı. " ö-ö zür dilerim " dememle sert darbeleri ardı ardına geldi gözümün önüne beyaz bir ışık geldiğinde herşeyin sonuna geldiğimi anladım . O bir sadistti ve en kötüsüde ondan kaçışım yoktu ...

Senelerce aşık olduğum kişi şimdi üvey abim mi olacaktı? İmkansızdı bizimkisi. Defalarca imkansız olduğumuzu söylerdii.

Penny Penelope....Aslında Penelope Penelope.O hayatını kazanmaya çalışan, normal kız görünümüyle kendini kamufle eden,ailesini yitirmiş bir genç kız.Masum, sevgiye çabuk teslim olabilen ama asla aptal değil.Çok sevdiği ve uzak kaldığı ablasının intikamını üstlenen , en büyük kaybı aynı şekilde sevmeye devam etmek olan, yüreği hala küçük bir genç kız ama bir o kadar da güzelliğinden habersiz, zarif ve hırçın bir avukat adayı genç bayan...Kalbinin buzuna,yeniden kaybettiği baba olma şansıyla tekrar buzlar eklenen, sert ve ulaşılamaz bir adam...Ona kendi bile ulaşamamışken kim ulaşabilir ki zaten?Ama önemli olan bu değil.Lucas O'Canner intikam istiyor. Bebeğini aldırıp,kendini öldüren o fahişenin yüreğine saldığı yeni sancıların intikamını istiyor.Ve intikamını bir ölüden alamaz. Ama... Ama değer verdiği tek varlıktan alabilir.Fahişenin "küçük meleğim" dediği, değer verdiği tek varlık olan kardeşinden.İntikam bu kez sıcak yenen bir yemek,hatta kırmızı ve enfes bir şarap olacak onun için.Tabii, bu sıcak şarap; intikamını köreltmek yerine, kalbinin buzlarını eritmezse...Biri yer altının saygın ve korkulan adamı, diğeriyse; suçu fahişenin kardeşi olmak olan, avukat olmaya aday bir genç kız. Dudakları gaddarca yukarı kıvrıldı Lucas’ın. Yavaşça alaylı ve acımasız bir sesle fısıldadı. “Bakalım beyazın ne kadar kirlenecek küçük melek…”