Sevmek yürek ister derdi babam. Kendisinin yüreksiz olduğunu, o yüzden beni sevemediğini söylerdi. Ben doğarken annesini öldürmüş, bu yüzden babası tarafından ölüden beter edilmiş bir genç kızdım. Zor olan bu hayatta hiç mutlu olamayacağımı sanarken, ona rastladım. Arslan Karanoğlu'na. Adına destanlar yazılacak kada...
İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu...
Her şeyden uzak,ailesi paramparça ama her şeye rağmen kendi ayakları üstünde durmaya çalışan bir genç kız. Devrim Atahan Yaşadıkları ve gördükleri sayesinde olgunlaşmış ama içinde bir yerde yaşayamadığı çocukluğunu az da olsa büyütmeye çalışan bir genç adam. Araf Yıldırım Karşılaşmaları Tesadüf eseri miydi yok...