Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

:~ 'Gözlerimi her kapattığımda annemin avuç içleriyle saçlarımı okşadığını hatırlıyorum. Her dokunuşunda aldığı derin nefesleri. Uçlarına geldiğinde ise aldığı nefeslerin dudakları arasından çığlık çığlığa feryadını. Odada henüz büyümemiş ben, annem, eskimiş bir boy aynası ve yaşamaya çalışan bir çiçek. İkimizde yerde oturuyorduk. Ben aynadaki yansımamızdan gözümü bir an bile ayırmıyordum. Annem en sevdiği melodileri mırıldanıyor, bazı yerlerinde yüzünde buruk tebessümler beliyordu. Saatlerce onu izleyebilirdim. Bakışları saçlarımdan aynanın hemen arkasındaki duvara tutturulan fotoğrafa kayıyordu. Fotoğrafta tanımak için geç kaldığım bir adam vardı. Sonra odanın tamamını kaplayan küçük çiçekli duvar kağıdı baştan aşağı soyulmaya başlıyor. Duvardaki fotoğraf yere düştüğü an büyük bir gürültüyle parçalara ayrılıyor. Bir kaç adım uzağımdaki çiçek kuruyor. Tekrardan aynaya bakıyorum. O henüz büyümemiş benden eser kalmamış. Ayna görüntümüzü son kez gösterirken anneme bakıyorum. Beni gördüğü an dokunduğu saçlarımdan elini ayırıyor. Yüzündeki o şefkat dolu görüntü değişiyor. Aniden mırıldanmayı kesmiş olduğu dudakları aralanıyor. "Sen kimsin?" Ve ayna paramparça.' Kapak tasarımı bana aittir. Okuyanlar oylayarak kendini belli etsin :(