Korkunun derinliklerine inen ve tüylerinizi ürperten hikayelere hoşgeldiniz! Korkuyu iliklerinize kadar hissetmeye hazır olun. © Tüm hakları saklıdır Kapak tasarımı: @wildeath

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

İstanbul... bir genç kızın hayatını değiştiren şehir. Her şey o metrobüs ile başladı... Bazen seçim yapmak gerçekten her şeyden daha zor olabilir. Ve istemediğin halde hayatını değiştirirsin...

Lisede havalı havalı üyesi olduğum bir grupla ortalıkta takılmam gerekirken neden üyesi olduğum grupla birlikte sayısız kere rezil olmuştum ki ben... Doruk denen çocuğun ve hep onun arkasında dolaşan ördek sürüsünün bizimle alıp veremediği şey neydi? Karar ver artık kimi daha çok sevdiğine... Kararsız olma sen üzme herkesi... Ah sen üzgün... Ah ben üzgün... O da üzgün yapma herkes de üzgün...

Metrobüsteydim. İçerisi tıklım tıklımdı. Durağa gelmiştik ve yine birileri biniyordu. Sonra o bindi. Yanıma geldi ve birbirimize çok yakın olduğumuzu fark ettim. Ben ona bakarken bir an göz göze geldik. Bir süre bakıştığımızda daha fazla gözlerine bakamayacağımı anladım ve gözlerimi kaçırdım. Fakat o bana bakmaya devam ediyordu. Sonra gülmeye başladı. Ne oluyor yahu? O gülmeye devam edince dayanamadım bende gülmeye başladım. Sonra "Gel buraya!" dedi ve beni kendine doğru çekti. Kollarını belime doladığında bende ona sımsıkı sarıldım. Sonra bir ses duydum. Neydi bu?

MEB'den bütün öğrenciler olarak neden nefret ettiğimizi açıklayan yazılarım.

'Peki bir daha nerede görüşeceksiniz? ' -'Bir daha diye bir şey olm-' Cümlemi bitirememiştim çünkü angutun biri arabasıyla az kalsın bana çarpıyordu. Ağzımdan küçük bir çığlık çıkmıştı ve ben dona kalmıştım. Araba ani firen yaptığı için lastikleri gıcırdamıştı. 'Kardeşim önüne baksana!!' diye birden çemkiri verdim. Aptala bak ya. Beni öldürecekti. O arada Sümeyye yanıma uçmuştu. Yüzünde endişe vardı. 'Asıl sen önüne bak manyak! Arabamı çizecektin.' dedi bay angut ve arabadan indi. Tam ne diyor lan bu diye düşünürken yeniden dona kaldım. Hem sinir hem şaşkınlık vücudum da birleşmişti. Yok artık! ' Fulya? ' Ya bu gerçek olamaz, olmamalı, niye oldu? 'Olamaz ya!' -'Naber huysuz.' Evet bu oydu.