WattyTR2016 için yazılmış tek bölümlük bir hikayedir. "Benim zihnimdeki yılbaşında kar kırmızı yağıyordu; noel baba Azrail'di ve süslenen ağaçların altındaki paketlerden cesetler çıkıyordu."

Yap-boz misali birbirini tamamlayan iki kız. Onlara bahşedilmiş kısa bir süre. Duru bir hayatın aldığı, kesik kesik Nefesler.. Git gide ölümün melankolisine kapılan bir Tümör, depresif bir Siyah'ı çekip çıkaracak aydınlığa. Siyah'ın bir daha kaybolmasına engel olacak karanlıkta. En azından gölgede kalmayı öğretmeli ilk aşkına.. 11.09.16 •• 26.07.17

''Hey, bu arada çiçekli tacını beğendim.''

otteliacampson: ciddiyim, beni nereden tanıyorsun jude91: hEY DOĞRU SÖYLÜYORUM ✓R jude91: nesin sen mezuniyet kraliçesi mi? ✓R otteliacampson: daha mezun olmadım bile! jude91: GÖRDÜN MÜ? Seni tanımıyorum ve hava atmak gibi olmasın ama liseden mezun olalı iki sene oluyor ✓R otteliacampson: vay canına, sana abla demem gerekiyor mu? jude91: ew ✓R jude91: Jude Collins ✓R jude91: sadece jude demen yeterli, güzelim ✓R

Hafızasını kaybetmiş bir kız gibi davranabilirdi, böylece kötü geçmişini tamamen yok etmiş olurdu. Yeni şeylere ve yeni kurgulara, beceriksizce söylediği yalanlara gerek duymazdı. İnsanların ona olduğundan daha çok acıyacağını düşündü ama umurunda değildi. En azından üzüleceklerdi ve ona hastalıklı bir manyak gibi bakmayacaklardı. Zaten hayatı boyunca eğer hafızasını kaybetseydi insanların ona ilk ne söyleyeceğini ya da nasıl davranacağını merak etmişti.